Category Archives: ការចិញ្ចឹមសត្វ
ការចិញ្ចឹម-បច្ចេកទេសចិញ្ចឹមអន្ទង់
(អត្ថបទដកស្រង់ចេញពី មណ្ឌលព័ត៌មានកសិករជនបទ)ចុចដោនឡូនឯកសារ PDF
Download: Technique-for-raising-eelUnicode.pdf
ការចិញ្ចឹម-បច្ចេកទេសចិញ្ចឹមបង្កង
១. សេចក្តីផ្តើម
បង្កងស្ថិតក្នុងអំបូរ Palaemonidae ពូជ Macrobrachium និងស្ថិតក្នុងប្រភេទ Macrobrachium rosenbergii ។ បង្កងរស់នៅ និងធំធាត់ក្នុងមជ្ឈដ្ឋានទឹកសាប ប៉ុន្តែធ្វើការបន្តពូជនៅតំបន់ទឹកភ្លាវ។ បង្កងមាននៅតាមបណ្តាប្រទេសកម្ពុជា វៀតណាម ថៃឡង់ដ៍ ម៉ាឡេស៊ីឥណ្ឌូនេស៊ី ហ្វីលីពីន និងឥណ្ឌា ៘
នៅប្រទេសកម្ពុជាបង្កងសម្បូរមាននៅ តាមដងទន្លេមេគង្គស្ថិតក្នុងខេត្តព្រៃវែង កណ្តាល និងតាកែវ។ បច្ចុប្បន្នបង្កងមានតម្រូវការខ្ពស់នៅលើទីផ្សារដោយហេតុនេះហើយ រដ្ឋបាលជលផលបានយកចិត្តទុកដាក់ជំរុញឲ្យកសិករ និងវារីវប្បកម្មទូទៅបង្កើនការចិញ្ចឹមបង្កង ដើម្បីបង្កើនប្រាក់ចំណូលក្នុងគ្រួសារ និងឆ្លើយតបនឹងតម្រូវការខាងលើ ។
២. ត្រៀមស្រះសម្រាប់ចិញ្ចឹម
ក- ទីតាំងស្រះ
ស្រះគួរជីកនៅតំបន់ដែលមានប្រភពទឹក ពេញមួយឆ្នាំជាប្រភេទទឹកសាបស្អាតល្អ គ្មានជាតិពុល ថ្នាំកសិកម្ម ឬកាកសំណល់ពីរោងចក្រ និងអាចធ្វើការផ្លាស់ប្តូរទឹកបានដោយងាយ ដោយម៉ាស៊ីនបូម ឬតាមរយៈរបបទឹកជោរនាច ។ ដីជាប្រភេទដីល្បាយខ្សាច់-ដីឥដ្ឋ ព្រោះអាចរក្សាទឹកបានយូរ និងគ្មានជាតិជូរ ។
ខ- លក្ខណៈស្រះ :
ស្រះត្រូវមានរាងជាចតុកោណកែងមានផ្ទៃក្រឡាចាប់ពី ១០០០ម៉ែត្រការ៉េឡើងទៅ និងមានជម្រៅទឹកពី ១.២-១.៥ម៉ែត្រ ។
គ- ការរៀបចំស្រះ :
សំអាតស្មៅកំទេចទឹកក្នុងស្រះ និងសំអាតរុក្ខជាតិដែលមាននៅជុំវិញស្រះ ។ បូមពង្រឹងស្រះចាប់ត្រីល្អិត និងត្រីកាចចេញ ។ ចំពោះស្រះចាស់ត្រូវស្តារល្បាប់ភក់បាតស្រះចេញ ដើម្បីបំបាត់មេរោគឧស្ម័នពុលផ្សេងៗ ដោយរក្សាទុកកម្រាស
ល្បាប់ភក់ពី ៥-១០ សង់ទីម៉ែត្រ ។ ត្រូវជួសជុលភ្លឺស្រះឲ្យបានមាំល្អ លប់រន្ធ ឬប្រហោងផ្សេងៗនៅតាមភ្លឺស្រះ ។ ភ្លឺស្រះត្រូវមានកម្ពស់ខ្ពស់ជាងទឹកស្រះយ៉ាងតិច ០.៥ម៉ែត្រ ។
- ហាលស្រះ :ក្រោយ ស្តារល្បាប់ភក់រួចត្រូវហាលស្រះរយៈពេលពី ២-៧ ថ្ងៃ ដើម្បីបំភាយឧស្ម័នពុលផ្សេងៗដូចជា H2S NH3 CH4 និងដើម្បីបង្កើនសារធាតុសរីរាង្គនៅបាតស្រះ ។ បើស្រះមានជាតិជូរ មិនគួរហាលថ្ងៃយូរពេកទេ ។
- ការប្រើកំបោរ :បាច កំបោរឲ្យសព្វបាតស្រះដើម្បីសម្លាប់មេរោគ និងកែលំអកម្រិត pH ។ ចំពោះស្រះថ្មីត្រូវបាចក្នុងបរិមាណ ៣-៥ គ.ក្រក្នុង១០០ម៉ែត្រការ៉េ និងស្រះចាស់ប្រើក្នុងបរិមាណ ៧-១០ គ.កក្នុងមួយមែតការ៉េ ។
- ការដាក់ជី:ជី លាមកសត្វ : មាន់ ទា និងជ្រូក បរិមាណ ២៥-៣០ គ.ក្រក្នុងមួយម៉ែត្រការ៉េ ឬអាចប្រើជី NPK បរិមាណ ២-៤ក្រក្នុងមួយម៉ែត្រគូប ។
- បញ្ចូលទឹក :ក្រោយ ដាក់ជី ១ថ្ងៃ យើងត្រូវបញ្ចូលទឹកពី ៣០-៤០ សង់ទីម៉ែត្រ ។ រយៈពេល ២-៣ថ្ងៃ កើតមានរុក្ខជាតិប្លង់តុងធ្វើឲ្យទឹកស្រះប្រែពណ៌បៃតងខ្ចី ត្រូវបញ្ចូលទឹកបន្ថែមឲ្យពេញស្រះ (ច្រោះស្បៃក្រឡា ០.៥ មីល្លីម៉ែត្រ) ។
រៀបចំកន្សំ (មែកឈើ ឫស្សីចងជាបាច់) ដាក់នៅបាតស្រះ ជាជម្រកសម្រាប់បង្កងសក ។
កូនបង្កងពូជសម្រាប់ដាក់ចិញ្ចឹម
៣- ការជ្រើសរើសកូនបង្កងពូជ និងរបៀបលែង
កូនបង្កងពូជមានប្រវែងចាប់ពី ៣ សង់ទីម៉ែត្រ ឡើងមានទំហំប៉ុនគ្នា មានសុខភាពល្អ គ្មានរបួសស្នាម និងមានពុកមាត់ ជើង និងដង្កៀបគ្រប់គ្រាន់ ។
- របៀបលែង :ត្រាំ ថង់កូនបង្កងក្នុងទឹកស្រះរយៈពេលពី ១០-១៥ នាទី ដើម្បីបន្សាំនឹងសីតុណ្ហភាពទឹកស្រះ បន្ទាប់មកយើងចាប់ផ្តើមបើកមាត់ថង់ និងលែងកូនបង្កងចូលក្នុងស្រះ។
- ដង់ស៊ីតេ:ការចិញ្ចឹម ជាលក្ខណៈគ្រួសារដង់ស៊ីតេ ៣-៥ក្បាល ក្នុងមួយម៉ែត្រការ៉េ ។ ចិញ្ចឹមជាទ្រង់ទ្រាយមធ្យមដង់ស៊ីតេ ៥-៧ក្បាល ក្នុងមួយម៉ែត្រការ៉េ ។ និងទ្រង់ទ្រាយធំ ឬជាលក្ខណៈឧស្សាហ៍កម្ម ១២-១៥ក្បាល ក្នុងមួយម៉ែត្រការ៉េ ។
៤- ការផ្តល់ចំណី
ដើម្បីឲ្យ បង្កងសក និងមានការលូតលាស់ល្អចំណីត្រូវមានសារធាតុបំប៉នដូចខាងក្រោម: ប្រូតេអ៊ីន ៣០-៣៥ភាគរយ លីពីត ៣-៥ ភាគរយ កាល់ស្យូម ២-៣ ភាគរយ ផូស្វ័រ ១-១.៥ ភាគរយ សែលលុយឡូស ៣-៥ ភាគរយ ។ ចំណីអាចជាចំណីគ្រាប់ ចំណីកែច្នៃ និងចំណីស្រស់ ។
- របៀបផ្តល់ចំណី:នៅដើមខែដំបូងផ្តល់ចំណីគ្រាប់ ឬចំណីកែច្នៃ និងនៅខែបន្ទាប់ផ្តល់ចំណីស្រស់មានដូចជាត្រីល្អិត កំពឹស ក្តាម ខ្យង ៘
- កន្ត្រងចំណី: ត្រូវដាក់កន្ត្រងចំនួន ៤ នៅតាមជ្រុងស្រះ ។ កន្ត្រងត្រូវដាក់ឃ្លាតពីបាតស្រះកម្ពស់ ១០សង់ទីម៉ែត្រ ដែលកន្ត្រងនីមួយៗមានទំហំ ១ម៉ែត្រការ៉េ ។ រាល់ពេលផ្តល់ចំណីត្រូវបាចចំណីឲ្យសព្វផ្ទៃស្រះ និងដាក់ក្នុងកន្ត្រងប្រហែល ១ភាគរយ នៃបរិមាណចំណីត្រូវផ្តល់ ។ ក្រោយផ្តល់ចំណីបានរយៈពេល ១ម៉ោង ត្រូវត្រួតពិនិត្យមើលកន្ត្រងចំណី បើសិនជាបង្កងទើបតែស៊ីចំណីអស់បញ្ជាក់ថាចំណីគ្រប់ល្មម ។ បើចំណីនៅសល់ ច្រើនត្រូវបន្ថយនៅពេលដាក់លើកក្រោយ ។ ម្យ៉ាងទៀតបើបង្កងស៊ីចំណីអស់លឿនត្រូវបង្កើនបរិមាណចំណីនៅពេលក្រោយ ។ ចំណីត្រូវផ្តល់ ២ដង ក្នុងមួយថ្ងៃ គឺនៅម៉ោង ៥ព្រឹក និង ម៉ោង ៥ល្ងាច ។ ពេលព្រឹកត្រូវផ្តល់ ៣០ភាគរយ និងល្ងាច ៧០ភាគរយ នៃបរិមាណចំណីទាំងអស់ ។
- ចំណីកែច្នៃ:ត្រូវ លាយឲ្យសព្វ និងមានដាក់ម្សៅស្អិត (ម្សៅគ) រួចកិនជាគ្រាប់សម្រាប់ផ្តល់ឲ្យបង្កង (ចំណីកែច្នៃធ្វើសម្រាប់តែ ១ថ្ងៃ) ។
- ចំណីស្រស់: ត្រូវលាងឲ្យស្អាត និងកាត់ល្អិតៗទើបដាក់ឲ្យបង្កងស៊ី ។ មិនត្រូវយកចំណីដែលងាប់ ឬខូចគុណភាពធ្វើជាចំណីបង្កងឡើយ ។
- ចំណីគ្រាប់: មិនត្រូវប្រើចំណីដែលហួសពេលកំណត់ប្រើប្រាស់ ឬដុះផ្សិត ។ បង្កងចាប់យកចំណីដោយស្រង់ក្លិនដូចនេះយើងអាចលាយចំណីកែច្នៃជាមួយ ចំណីស្រស់ ដើម្បីឲ្យចំណីស្រស់មានក្លិន។ ចំណីត្រូវលាយវិតាមីន C ដើម្បីបង្កើនសុខភាពរបស់បង្កង និងចៀសផុតពីជំងឺផ្សេងៗ ។
៥- គ្រប់គ្រងគុណភាពទឹកស្រះ
បង្កងលូតលាស់ និងធំធាត់អាស្រ័យលើការសក ។ ដើម្បីធ្វើឲ្យបង្កងសកចាំបាច់ត្រូវគ្រប់គ្រងគុណភាពទឹកស្រះឲ្យបានល្អ ។
ក- ប្តូរទឹកស្រះ:
ការប្តូរទឹកមានគោលបំណង ដើម្បីកាត់បន្ថយភាពកខ្វក់នៃទឹកស្រះ ដូចជាលកមករបស់បង្កងនៅបាតស្រះ ។ ការប្តូរទឹកធ្វើឲ្យទឹកស្រះថ្លាល្អ បង្កើនអុកស៊ីសែនក្នុងស្រះ និងបានបញ្ចេញចោលឧស្ម័នពុលផ្សេងៗដូចជា H2S, NH3, CO2 ជាធម្មតានៅខែដំបូងយើងមិនប្តូរទឹកទេ ។ នៅខែទី២ ត្រូវប្តូរទឹករាល់ថ្ងៃបរិមាណទឹកប្តូរអាស្រ័យលើគុណភាពទឹកស្រះ និងទ្រង់ទ្រាយចិញ្ចឹម ។ ជាធម្មតាអាចប្តូរទឹកពី ១០-២០ ភាគរយនៃផ្ទៃទឹកស្រះ ។ ការប្តូរទឹកគឺត្រូវបង្ហូរចេញនៅផ្នែកបាត និងបញ្ចូលទឹកថ្មីនៅផ្នែកខាងលើនៃស្រះ (ដោយមានស្បៃច្រោះ) ការចិញ្ចឹមដង់ស៊ីតេខ្ពស់ត្រូវប្តូរទឹកច្រើនជាងការចិញ្ចឹដង់ស៊ីតេ ទាប និងចំពោះការប្រើចំណីស្រស់ក៏ងាយធ្វើឲ្យខូលគុណភាពទឹកដែរ ដូចនេះចាំបាច់ត្រូវប្តូរទឹកឲ្យបានច្រើន ។
ខ. កត្តាសំខាន់ៗនៃគុណភាពទឹកស្រះ :
- កម្រិត pH:ជានិច្ចកាល មានការប្រែប្រួលដោយសារការកើនឡើងនៃរុក្ខជាតិប្លង់តុង (pH ខ្ពស់) និងដោយការបំភាយនៃសមាសធាតុសរីរាង្គនៅបាតស្រះធ្វើឲ្យ (pH ចុះទាប) ម្យ៉ាងទៀតទឹកស្រះមានជាតិអាស៊ីតដោយសារទឹកភ្លៀង ឬប្រភពទឹកផ្សេងៗក៏ធ្វើឲ្យ pH ចុះទាបដែរ ។ ដូចនេះត្រូវរក្សាកម្រិត pH ក្រោម ៧ ឬលើ ៩ នឹងជះឥទ្ធិពលអាក្រក់ដល់បង្កង ។ ដើម្បីកែលំអ pH ត្រូវធ្វើការផ្លាស់ប្តូរទឹក ឬប្រើប្រាស់កំបោរ ។ បើសិនជារុក្ខជាតិប្លង់តុងកើតមានច្រើនធ្វើឲ្យ pH ឡើងខ្ពស់ត្រូវធ្វើការប្តូរទឹកថ្មី ។ មុនភ្លៀងត្រូវបាចកំបោរនៅជុំវិញស្រះ ដើម្បីការពារិជាតិជូរហូរពីមាត់ស្រះ ។ ក្រោយភ្លៀងត្រូវវាស់កម្រិត pH បើសិន pH ក្រោម ៧ គឺត្រូវប្រើកំបោរពី ១-១.៥ គ.ក្រ ក្នុង១០០ម៉ែត្រការ៉េ លាយជាមួយទឹករួចព្រាចឲ្យសព្វផ្ទៃស្រះ ដើម្បីបង្កើតកម្រិត pH ។
- កម្រិតរលាយអុកស៊ីសែនក្នុងទឹក :កង្វះ អុកស៊ីសែនធ្វើឲ្យបង្កងងើបនៅលើផ្ទៃទឹក និងអាចបណ្តាលឲ្យបង្កងងាប់ ។ បាតុភូតនេះ ងាយកើតមាននៅតាមស្រះចិញ្ចឹមបង្កង ។ មូលហេតុកង្វះអុកស៊ីសែនក្នុងស្រះបណ្តាលមកពី: ស្រះសម្បូរសារធាតុសរីរាង្គ ចំណីសល់ច្រើនក្នុងស្រះ និងរុក្ខជាតិប្លង់តុងកើតមានច្រើន ៘ កម្រិតរលាយអុកស៊ីសែនអប្បបរិមា ៣.៥ ម.ក្រ ក្នុងមួយលីត្រ ក្រោម ២ ម.ក្រ ក្នុងមួយលីត្រ បង្កងនឹងងាប់ ។ យើងអាចបង្កើនអុកស៊ីសែនដោយឧបករណ៍បង្កើតអុកស៊ីសែន ឬប្តូរទឹក ។
- កម្រិតថ្លានៃទឹក :ត្រូវ រក្សាកម្រិតថ្លានៃទឹកស្រះពី ២៥-៤០ សង់ទីម៉ែត្រ ។ បើសិនកម្រិតថ្លាទឹកក្រោម ២៥ សង់ទីម៉ែត្រ មានន័យថាទឹកស្រះល្អក់ ត្រូវធ្វើការប្តូរទឹក និងការដាក់ចំណីឲ្យបានត្រឹមត្រូវ ។ បើកម្រិតថ្លានៃទឹកលើស ៤០ សង់ទីម៉ែត្រ ត្រូវបន្ថែមជីសរីរាង្គ ឬអសរីរាង្គ ដើម្បីបង្កើនពណ៌ទឹកស្រះ ។ បើទឹកស្រះមានពណ៌បៃតងខ្ចី គឺមានលក្ខណៈល្អបំផុត ។ បើសិនទឹកស្រះមានពណ៌បៃតងចាស់ ឬក្រម៉ៅត្រូវធ្វើការប្តូរទឹក ។
កម្រិតរឹងនៃទឹក:ទឹកសមុទ្រ មានកម្រិតរឹងសរុបពី ៥០-១០០ម.ក្រ ក្នុងមួយលីត្រ CaCO3 គឺមានលក្ខណៈសមស្រប ។ បើកម្រិតរឹងនៃទឹកក្រោម ៥០ម.ក្រ ត្រូវបន្ថែមកំបោរស ឬម្សៅ សំបកងាវ ដើម្បីបង្កើនកម្រិតរឹងនៃទឹកជួយឲ្យបង្កងងាយសក និងងាយកើតសំបកថ្មី ។
កូនបង្កងពូជសម្រាប់ដាក់ចិញ្ចឹម
៦- ការប្រមូលផល
- ការប្រមូលផលរំលោះ:ក្រោយ ចិញ្ចឹមបានរយៈពេល ៤ខែ យើងអាចធ្វើការប្រមូលផលរំលោះដោយចាប់បង្កង ដែលមានទំហំធំ និងបង្កងមេ ។ ចំណែកឯបង្កងឈ្មោលត្រូវរក្សាទុកចិញ្ចឹមរហូតដល់ចុងរដូវ ។ ការប្រមូលផលរបៀបនេះធ្វើឲ្យទទួលបានទិន្នផលខ្ពស់ ពីព្រោះបង្កងឈ្មោលមានការលូតលាស់លឿននៅដំណាក់កាលចុងក្រោយ ។
- ការប្រមូលផលទាំងស្រុង :នៅពេល បង្កងភាគច្រើនមានទំហំធំក្លាយជាបង្កងសាច់ យើងអាចធ្វើការប្រមូលផលទាំងស្រុង ។ ដើម្បីងាយស្រួលក្នុងការប្រមូលផលយើងត្រូវបញ្ចេញមកបង្កងដែលនៅសល់ តិចតួចបូមពង្រីងស្រះ និងប្រមូលចាប់ទាំងអស់ ។
រៀបរៀងដោយ : លោក សំ ណារិទ្ធ អុនប្រធានមជ្ឈមណ្ឌល និងអភិវឌ្ឍន៍វារីវប្បកម្មទឹកសាប
ចុចដោនឡូនឯកសារ PDF Download: file17_2.pdf
ការចិញ្ចឹម-បច្ចេកទេសចញ្ចឹមបង្កងក្នុងស្រះ
- ពូជបង្កងទឹកសាប Click to collapse
ដើម្បីចិញ្ចឹមបង្កងដោយជោគជ័យ ចាំ បាច់ត្រូវយកចិត្ដទុកដាក់លើកត្ដាសំខាន់៣ យ៉ាង គឺ ការរៀបចំស្រះ ការគ្រប់គ្រងគុណ ភាពទឹក និងការផ្ដល់ចំណី ។ រដូវកាលចិញ្ចឹម ៖ អាចចិញ្ចឹមបានពេញ១ ឆ្នាំ អាស្រ័យដោយមានប្រភពទឹកគ្រប់គ្រាន់ ។ វិធីសាស្ដ្រចិញ្ចឹម ៖ ការចិញ្ចឹមបង្កងក្នុង ស្រះមាន៣របៀប គឺការចិញ្ចឹមទ្រង់ទ្រាយ តូច ឬជាលក្ខណៈគ្រួសារទ្រង់ទ្រាយមធ្យម និងទ្រង់ទ្រាយធំ ឬចិញ្ចឹមជាលក្ខណៈ ឧស្សាហកម្ម ។
ការចិញ្ចឹម ទ្រង់ទ្រាយតូច ឬជាលក្ខណៈ គ្រួសារ ៖ ជារបៀបចិញ្ចឹមដែលមិនចំណាយ ទុនច្រើនលើការទិញសំភារមកប្រើប្រាស់ ចំណី និងមិនទាមទារបច្ចេកទេសខ្ពស់ ។ ទិន្ន ផលអាចទទួលបានពី២០០ទៅ៤០០គីឡូ ក្រាម ក្នុង១ហិកតា ក្នុង១រដូវ រយៈពេលពី៦ ទៅ៨ខែ ។
ការចិញ្ចឹមទ្រង់ទ្រាយមធ្យម ៖ ស្រះត្រូវ មានលក្ខណៈសមស្របតាមបច្ចេកទេស ទាម ទារឱ្យមានបច្ចេកទេសក្នុងការចិញ្ចឹម និង ចំណាយទុនច្រើន ដូចជាការទិញពូជ និង ចំណី ។ ទិន្នផលអាចទទួលបានពី៦០០ទៅ ១.៥០០គីឡូក្រាម ក្នុង១ហិកតា ក្នុង១រដូវ រយៈពេល៦ទៅ៨ខែ។
ការ ចិញ្ចឹមទ្រង់ទ្រាយធំ ឬចិញ្ចឹមជា លក្ខណៈឧស្សាហកម្ម ៖ ទាមទារត្រូវចំណាយ ទុនច្រើនលើការរៀបចំស្រះ ទិញកូនបង្កង ពូជចំណី ទិញសំភារប្រើប្រាស់ ដូចជាម៉ាស៊ីន បូមទឹក ម៉ាស៊ីនបង្កើនអុកស៊ីសែន។ល។ ទីតាំងស្រះចិញ្ចឹមទៀតសោតត្រូវសមស្របតាមលក្ខណៈបច្ចេកទេស មានផ្ទៃដីធំទូលាយ និងអនុវត្ដបច្ចេកទេសខ្ពស់ ។ ទិន្នផលអាច*ទទួលបានពី២.០០០ទៅ៤.០០០គីឡូក្រាម ក្នុង១រដូវ រយៈពេលពី៦ទៅ៨ខែ ។
– ១-ការរៀបចំស្រះសំរាប់ចិញ្ចឹម ១-១ទីតាំងជីកស្រះ Click to collapse
– ១-ការរៀបចំស្រះសំរាប់ចិញ្ចឹម ១-១ទីតាំងជីកស្រះ Click to collapse
- ស្រះគួរជីកនៅតំបន់មានប្រភពទឹក ពេញមួយឆ្នាំ ជាប្រភេទទឹកសាប ស្អាតល្អ គ្មានជាតិពុល តំបន់គ្មានប្រើថ្នាំកសិកម្ម និង គ្មានកាកសំណល់ពីរោងចក្រ និងអាចធ្វើការ ផ្លាស់ប្ដូរទឹកបានដោយងាយស្រួល ដោយប្រើ ម៉ាស៊ីនបូប ឬអាចបញ្ចូលទឹកតាមរយៈរបប ទឹកជោរនាច ។ ហើយអាចជ្រើសរើសទីតាំង ចិញ្ចឹមនៅតំបន់ទឹកសាប ឬតំបន់ទឹកភ្លាវ ដែលមានកំហាប់អំបិលមិនលើសពី១០ភាគ ពាន់ ។
- ទីតាំងជីកស្រះ ជាប្រភេទដីល្បាយដីឥដ្ឋ ឬលាយខ្សាច់តិចតួច ដើម្បីអាចរក្សាទឹកបាន យូរ និងគ្មានជាតិជូរ ។
- ទីតាំងស្រះ ត្រូវនៅក្បែរផ្លូវគមនាគមន៍ និងត្រូវមានអគ្គិសនីគ្រប់គ្រាន់ ជាពិសេស សំរាប់ការចិញ្ចឹមទ្រង់ទ្រាយមធ្យម និងទ្រង់ ទ្រាយធំ ។
– ១-២-លក្ខណៈស្រះ Click to collapse
- ស្រះត្រូវមានរាងចតុកោណកែងមាន ផ្ទៃក្រឡាចាប់ពី១.០០០ម៉ែត្រការ៉េឡើងទៅ (ឬអាចមានទំហំតូចជាងនេះក៏បានដែរ សំរាប់ការចិញ្ចឹមទ្រង់ទ្រាយតូច) និងមាន ជំរៅទឹកពី១.២ទៅ១.៥ម៉ែត្រ ។ បាតស្រះ ត្រូវមានកំរិតជម្រាលទៅជ្រុងម្ខាង ដើម្បី ងាយស្រួលបញ្ចេញទឹកចោល ។ នៅបាត ស្រះត្រូវមានជីកប្រឡាយសំរាប់នាំទឹកពី កន្លែងបញ្ចូលទឹករហូតដល់កន្លែងបញ្ចេញទឹក ចោល ។ ប្រឡាយគួរមានទទឹងពី២ទៅ៣ ម៉ែត្រ និងត្រូវមានជំរៅជ្រៅជាងបាតស្រះពី ១០ទៅ១៥សង្ទីម៉ែត្រ ។ បាតស្រះ ត្រូវមាន ភក់ ឬមមោកតិច។ ខ្នងភ្លឺស្រះត្រូវមានទំហំ យ៉ាងតិច២ម៉ែត្រ មានលក្ខណៈរឹងមាំល្អ គ្មាន រន្ធសត្វផ្សេងៗ និងមិនជ្រាបទឹក ។
- ស្រះចិញ្ចឹមនីមួយៗ ត្រូវមានប្រព័ន្ធ បញ្ចេញបញ្ចូលទឹក ។ បំពង់បញ្ចេញទឹក ចោលត្រូវនៅផ្នែកទាបបំផុត ហើយបំពង់ បញ្ចូលទឹកត្រូវនៅផ្នែកខាងទីខ្ពស់ ។
– ១-៣-គុណភាពទឹក Click to collapse
បង្កង ជាប្រភេទវារីសត្វរស់ក្នុងមជ្ឈដ្ឋាន ទឹកសាប ប៉ុន្ដែវាក៏អាចរស់នៅ និងធំធាត់បាន ក្នុងតំបន់ទឹកភ្លាវ ដែលមានកំហាប់អំបិល រហូតដល់១០ភាគពាន់ ។ បង្កងមានចរិតរស់ នៅស្រទាប់បាត ក្នុងមជ្ឈដ្ឋានទឹកស្អាត និង ត្រូវមានកត្ដាគុណភាពទឹកសំខាន់ៗផ្សេង ទៀតដូចខាងក្រោម ៖
- សីតុណ្ហភាព ៖ សមស្របពី២២ទៅ៣២ អង្សាសេ និងល្អបំផុតពី២៦-៣០អង្សាសេ។ បើសិនជាសីតុណ្ហភាពទឹកក្រោម១៦អង្សា សេ ឬលើសពី៤០អង្សាសេ ហើយកំរិត សីតុណ្ហភាពទឹកនេះអូសបន្លាយយូរថ្ងៃអាច ធ្វើឱ្យបង្កងងាប់បាន ។
- កំរិត ផះ ឬកំរិតជាតិជូរ ៖ សមស្រប មានពី៧ទៅ៨ ។ បង្កងមិនអាចរស់នៅក្នុងម មជ្ឈដ្ឋានទឹកដែលមានកំរិត ផះ ឬកំរិតជាតិ ជូរក្រោម៥ បានឡើយ ។
- កំហាប់អំបិល ៖ កំហាប់អំបិលសមស្រប សំរាប់ការលូតលាស់របស់បង្កងមិនលើសពី៥ ភាគពាន់ ។ ជាធម្មតាបង្កងក៏អាចធន់ និង រស់នៅបានក្នុងទឹកដែលមានកំហាប់អំបិល រហូតដល់២០ភាគពាន់ ប៉ុន្ដែត្រូវបង្កើនកំរិត កំហាប់អំបិលនេះឡើងសន្សឹមៗ បើមិន ដូច្នេះទេអាចធ្វើឱ្យបង្កងងាប់បាន ។
- បរិមាណអុកស៊ីហ្សែនក្នុង ទឹក ៖ បង្កងចូលចិត្ដរស់នៅក្នុងមជ្ឈដ្ឋានផ្ទៃទឹកធំទូលាយ ដែលមានកំរិតអុកស៊ីហ្សែនលើសពី៥មីល្លី ក្រាម ក្នុង១លីត្រ និងកំរិតអុកស៊ីហ្សែនតិច បំផុតរបស់ងង្កងគឺ៣មីល្លីក្រាមក្នុង១លីត្រ ។ កំរិតអុកស៊ីហ្សែននេះ គឺខ្ពស់ជាងកំរិតអុកស៊ី សែននៃប្រភេទត្រីទឹកសាប ស្ទើរតែទាំងអស់ ដែលមានតែ២មីល្លីក្រាម ក្នុង១លីត្រ ប៉ុណ្ណោះ។ បើបរិមាណអុកស៊ីហ្សែនក្នុងទឹក ទាបជាង១.៥មីល្លីក្រាម ក្នុង១លីត្រ ធ្វើឱ្យ បង្កងងើបក្បាលលើផ្ទៃទឹក និងក្រោម១.២ មីល្លីក្រាម ក្នុង១លីត្រ ធ្វើឱ្យបង្កងងាប់ ។
- កំរិតរឹងនៃទឹក ៖ ទឹកមាន កំរិតរឹងពី៥០-១០០មីល្លីក្រាម ក្នុង១លីត្រ គឺ សមស្របសំរាប់បង្កង។
- សារធាតុរ៉ែ (លោហធាតុ) ៖ បង្កងមិន អាចបន្ស៊ាំនឹងសារធាតុរ៉ែ (លោហធាតុ) ទេ ជាពិសេសគឺជាតិដែក ។ បរិមាណសារធាតុដែកមាន០.១ទៅ០.២មីល្លីក្រាម ក្នុង១លីត្រទឹក ដែលសមស្របសំរាប់បង្កង បើលើសពី៤មីល្លីក្រាម ក្នុង១លីត្រ នឹងបង្កគ្រោះថ្នាក់ដល់ បង្កង។– ១-៤-សំភារប្រើប្រាស់ Click to collapse
អ្នក ចិញ្ចឹមបង្កងត្រូវមានម៉ាស៊ីនបូមទឹក សំរាប់ផ្លាស់ប្ដូរទឹកតាមពេលវេលាកំណត់ ឬ សំរាប់ប្ដូរទឹកនៅពេលទឹកស្រះអន់គុណភាព។ ម៉ាស៊ីនបូមទឹកគួរមានទំហំល្មម ដើម្បីងាយ ស្រួលចល័ត និងដឹកជញ្ជូន ។
– ១-៥-ការរៀបចំស្រះ Click to collapse
– ១-៥-ការរៀបចំស្រះ Click to collapse
ការរៀបចំស្រះ ជាកត្ដាសំខាន់ដែលត្រូវ យកចិត្ដទុកដាក់ ដើម្បីបង្កើតមជ្ឈដ្ឋានសម ស្របសំរាប់ការលូតលាស់របស់បង្កង ។ ការ រៀបចំស្រះមានរបៀបដូចខាងក្រោម ៖
- សំអាតស្មៅ កំទេចកំទីក្នុងស្រះ និង សំអាតរុក្ខជាតិដែលមាននៅជុំវិញភ្លឺស្រះ។ បូមពង្រីងស្រះចាប់ត្រីល្អិត ត្រីកាច (ដូចជា ត្រីរ៉ស់ ផ្ទក់ អណ្ដែង ក្រាញ់។ល។) និងអន្ទង់ ពស់ កង្កែបចេញ។
- ចំពោះស្រះចាស់ត្រូវ ស្ដារល្បាប់ភក់បាត ស្រះចេញ ដើម្បីបំបាត់មេរោគ ឧស្ម័នពុល ដោយរក្សាទុកកំរាស់ល្បាប់ភក់ពី១០ទៅ១៥ សង្ទីម៉ែត្រ ។
- ត្រូវ ជួសជុលភ្លឺស្រះឱ្យបានមាំល្អ លប់រន្ធ ឬប្រហោងផ្សេងៗនៅតាមភ្លឺស្រះ ។ ភ្លឺស្រះ ត្រូវមានកំពស់ខ្ពស់ជាងទឹកស្រះយ៉ាងតិច០.៥ ម៉ែត្រ ។
- ក្រោយពី ស្ដារល្បាប់ភក់រួច ត្រូវហាល ស្រះពី២ទៅ៧ថ្ងៃ ដើម្បីបំភាយឧស្ម័នពុល ផ្សេងៗ ដូចជាអ៊ីដ្រូហ្សែនស៊ុលផួ អាម៉ូ ញ៉ាក់ មេតាន …ចេញពីស្រះ ។ បើស្រះមានជាតិជូរមិនគួរហាលថ្ងៃយូរពេក ទេ ។
- ការបាចកំបោរ បាតស្រះ ៖ ប្រើកំបោរស បាចឱ្យសព្វបាតស្រះ ដើម្បីសំលាប់មេរោគ និងកែលំអកំរិត ផះ ឬកំរិតជាតិជូរនៃទឹក ។ ចំពោះស្រះថ្មី ត្រូវបាចកំបោរក្នុងបរិមាណពី៣ ទៅ៥គីឡូក្រាម ក្នុង១០០ម៉ែត្រការ៉េ និង ចំពោះស្រះចាស់គួរប្រើកំបោរក្នុងបរិមាណពី ៧ទៅ១០គីឡូក្រាម ក្នុង១០០ម៉ែត្រការ៉េ ។
- ការដាក់ជី ៖ ក្រោយពេលរៀបចំស្រះរួច ត្រូវដាក់ជីដើម្បីបង្កើតចំណីធម្មជាតិ។ ប្រភេទជីដែលល្អ គឺជីលាមកសត្វមាន់ ទា និងជ្រូក ។ល។ ក្នុងបរិមាណពី២៥ទៅ៣០ គីឡូក្រាម ក្នុង១០០ម៉ែត្រការ៉េ ។ បើសិនជា គ្មានជីលាមកសត្វ យើងក៏អាចប្រើជីគីមី NPK ក្នុងបរិមាណពី២ទៅ៤ក្រាម ក្នុង១ ម៉ែត្រគូប ដោយត្រូវត្រាំជីក្នុងទឹកឱ្យរលាយ គ្រាប់អស់សិន រួចបាចឱ្យសព្វពេញផ្ទៃស្រះ ។
- ការបញ្ចូលទឹកក្នុងស្រះ ៖ ក្រោយពេល ដាក់ជីរួចបាន១ថ្ងៃ យើងត្រូវបញ្ចូលទឹកក្នុង ស្រះឱ្យបានពី៣០ទៅ៤០សង្ទីម៉ែត្រ។ ក្រោយ ពីបាចជីរួច រយៈពេលពី២ទៅ៣ថ្ងៃ រុក្ខជាតិ ប្លង់តុងបានកើតមានដែលធ្វើឱ្យទឹកស្រះមាន ពណ៌បៃតងខ្ចី រួចយើងត្រូវបញ្ចូលទឹកបំពេញ ស្រះ។
ចំណាំ ៖ ពេលបញ្ចូលទឹកក្នុងស្រះ ត្រូវ ច្រោះនឹងស្បៃក្រឡាល្អិតទំហំ០.៥មីល្លីម៉ែត្រ ដើម្បីការពារត្រីល្អិត កំពឹស និងសត្វចង្រៃ ផ្សេងៗចូលក្នុងស្រះដែលបានរៀបចំហើយ ។
ត្រូវរៀបចំមែកឈើ ឬឫស្សីដោយចង ជាបាច់ដាក់នៅបាតស្រះសំរាប់ជាជំរកនៅ ពេលបង្កងសក ។ ម្យ៉ាងទៀត យើងអាច ដាក់បន្ថែមរុក្ខជាតិទឹកដូចជា ចក ត្រកួន ដើម្បីជាចំណីបន្ថែម និងជាជំរកសំរាប់បង្កង។ បន្ទាប់មកត្រូវត្រៀមលក្ខណៈលែងកូនបង្កង ពូជក្នុងស្រះ ដែលបានរៀបចំហើយនោះ ។
២-១-ការជ្រើសរើសកូនបង្កងពូជ Click to collapse
២-១-ការជ្រើសរើសកូនបង្កងពូជ Click to collapse
ដើម្បីចិញ្ចឹមបង្កងឱ្យទទួលបានគុណភាព ល្អ យើងត្រូវយកចិត្ដទុកដាក់ចំណុចសំខាន់ៗ ដូចខាងក្រោម៖
- គួរទិញកូនបង្កងពូជពីកសិដ្ឋានផលិតពូជ ដែលមានទំនុកចិត្ដ និងមានលិខិតបញ្ជាក់អំពី គុណភាព។ បើសិនមានលទ្ធភាពយើងគួរ ជ្រើសរើសយក តែកូនបង្កងពូជឈ្មោលសុទ្ធ សំរាប់ដាក់ចិញ្ចឹម ពីព្រោះវាលូតលាស់លឿន ។
- ម្យ៉ាងទៀត ត្រូវជ្រើសរើសកូនបង្កង ពូជដាក់ចិញ្ចឹមឱ្យមានប្រវែងចាប់ពី៣សង្ទី ម៉ែត្រឡើងទៅ ដែលមានទំហំប៉ុនគ្នា មាន សុខភាពល្អ គ្មានរបួសស្នាម និងមានពុកមាត់ ជើង និងតង្កៀបគ្រប់គ្រាន់។
- លក្ខណៈសំគាល់កូនបង្កងមានសុខភាពល្អ ៖
- ជាទូទៅ គឺពុកមាត់របស់វាជានិច្ចកាល មានលក្ខណៈស្របគ្នា ។ បើសិនជាពុកមាត់ របស់វាមានរាងជាអក្សរវ៉េ បញ្ជាក់ថា កូនបង្កងមានសុខភាពខ្សោយ ។
- មានសកម្មភាពហែលរហ័សរហួន ។ នៅពេលផ្ដាច់ចរន្ដខ្យល់អុកស៊ីហ្សែន កូនបង្កងមានសុខភាពល្អ តែងតែឡើងមកផ្នែកខាងលើនៃផ្ទៃទឹក ។
- ម្យ៉ាងទៀត កូនបង្កងមានសុខភាពល្អ គឺ គេសំគាល់នៅលើដងខ្លួនរបស់វា មានពណ៌ ខៀវថ្លា។ ចំពោះកូនបង្កងមានជំងឺ គឺដងខ្លួន របស់វាមានពណ៌សស្រអាប់ ហើយគំរបកំផ្លៀងរបស់វាមានពណ៌ខ្មៅ ។
– ២-២-របៀបលែងកូនបង្កងដាក់ចិញ្ចឹម Click to collapse
- មុនពេលលែងកូនបង្កង ត្រូវធ្វើការត្រួតពិនិត្យគុណភាពទឹកស្រះជាមុនសិន ។ បើសិនជាទឹកស្រះមានលក្ខណៈល្អ ក្រោយពេលស្រះបានរៀបចំហើយ គឺយើងអាចលែងកូនបង្កងចូលស្រះបាន ។
- ក្នុងករណីដែលកូនបង្កង ពូជដឹកជញ្ជូន ដោយដាក់ក្នុងថង់បា្លស្ទិក និងមានបញ្ចូលខ្យល់អុកស៊ីហ្សែន មុននឹងលែងកូនបង្កងចូលក្នុងស្រះ យើងត្រូវត្រាំថង់កូនបង្កងក្នុងទឹកស្រះរយៈពេលពី១០ទៅ១៥នាទីជា មុនសិន ដើម្បីឱ្យសីតុណ្ហភាពទឹកក្នុងថង់បន្ស៊ាំនឹងសីតុណ្ហភាពទឹកក្នុងស្រះ ។ បន្ទាប់មក ទើ យើងចាប់ផ្ដើមបើកមាត់ថង់ឱ្យកូនបង្កង ហែលចេញតាមសំរួល ។ គេត្រូវលែងកូនបង្កងចំងាយប្រហែល២ម៉ែត្រពីមាត់ស្រះ ដើម្បីចៀសវាងកុំឱ្យវាលោតឡើងលើមាត់ ស្រះ ។ ត្រូវលែងកូនបង្កងនៅពេលអាកាស ធាតុត្រជាក់ ជាពិសេសគឺនៅពេលព្រឹក ។
- ដង់ស៊ីតេដាក់ចិញ្ចឹម ៖ សំរាប់ការចិញ្ចឹម ជាលក្ខណៈគ្រួសារ ដង់ស៊ីតេកូនបង្កងដាក់ ចិញ្ចឹមមានពី៣ទៅ៥ក្បាល ក្នុង១ម៉ែត្រការ៉េ ។ សំរាប់ការចិញ្ចឹមទ្រង់ទ្រាយមធ្យម បរិមាណកូនបង្កងដាក់ចិញ្ចឹមមានពី៥ទៅ៧ ក្បាលក្នុង១ម៉ែត្រការ៉េ និងសំរាប់ការចិញ្ចឹម ទ្រង់ទ្រាយធំ ឬចិញ្ចឹមជាលក្ខណៈឧស្សាហ កម្មបរិមាណកូនបង្កងដាក់ចិញ្ចឹមគឺពី១២ទៅ ១៥ក្បាល ក្នុង១ម៉ែត្រការ៉េទឹកស្រះ ។
– ការចិញ្ចឹមចំរុះជាមួយត្រី ៖ Click to collapse
- យើងអាចចិញ្ចឹមបង្កងជាមួយប្រភេទ ត្រីផ្សេងៗបាន ដើម្បីប្រើប្រាស់ឱ្យអស់នូវ ចំណីដែលមានក្នុងស្រះ និងដើម្បីជួយកែលំអ គុណភាពទឹកស្រះ ។ ការចិញ្ចឹមចំរុះនេះ យើងអាចដាក់ត្រីចិញ្ចឹមបានតែក្នុងស្រះ ចិញ្ចឹមបង្កង ដែលចិញ្ចឹមជាទ្រង់ទ្រាយតូច និងមធ្យមប៉ុណ្ណោះ ។
- សំរាប់ប្រភេទត្រីដាក់ចិញ្ចឹមចំរុះជាមួយ បង្កង គឺជាប្រភេទត្រីដែលរស់នៅស្រទាប់លើ និងស្រទាប់កណ្ដាល និងជាប្រភេទត្រីដែល មិនប្រជែងចំណីជាមួយបង្កង ដូចជា ប្រភេទ ត្រីកាបស កាបក្បាលធំ កាបស៊ីស្មៅ និងត្រី ឆ្ពិនជាដើម ។
- ដង់ស៊ីតេត្រីដាក់ចិញ្ចឹម គឺ១ក្បាលក្នុង៥ ទៅ១០ម៉ែត្រការ៉េ នៃផ្ទៃទឹកស្រះ ។
– ៣-ចំណី និងរបៀបផ្ដល់ចំណី Click to collapse
ត្រូវផ្ដល់ចំណីគ្រប់ល្មម ចៀសវាងផ្ដល់ ចំណីលើស ពីព្រោះចំណីដែលនៅសល់ច្រើន ក្នុងស្រះ អាចបំលែងជាធាតុពុលបង្កឱ្យកើតមានរុក្ខជាតិប្លង់តុងច្រើន ធ្វើឱ្យបង្កងពិបាកសក និងលូតលាស់មិនល្អ ។ ដូចនេះការផ្ដល់ចំណីខ្វះបន្ដិចប្រសើរជាងការផ្ដល់ចំណីលើស ។
– ៣-១-ចំណី Click to collapse
– ៣-១-ចំណី Click to collapse
ដើម្បីឱ្យបង្កងសក និងមានការលូតលាស់ ល្អ ចំណីត្រូវមានសារធាតុបំប៉នសំខាន់ៗដូច ជា ប្រូតេអ៊ីនពី៣០ទៅ៣៥ភាគរយ លីពីត៣ ទៅ៥ភាគរយ កាល់ស្យូម២ទៅ៣ភាគរយ ផូស្វរ១ទៅ១.៥ភាគរយ និងសែលុយឡូសពី ៣ទៅ៥ភាគរយ ។ យើងអាចប្រើចំណីគ្រាប់ ចំណីកែច្នៃ និងចំណីស្រស់ ដែលមានសារធាតុ ដូចខាងលើ ។ ចំពោះចំណីគ្រាប់មានបរិមាណ សារធាតុបំប៉នមិនប្រែប្រួល និងងាយស្រួល ប្រើប្រាស់ ប៉ុន្ដែមានតំលៃខ្ពស់ ។ រីឯចំណីកែ ច្នៃ និងចំណីស្រស់មានតម្លៃថោកជាងចំណី គ្រាប់ ព្រោះយើងអាចរកបាននៅតាមមូល ដ្ឋាន តែប្រភេទចំណីនេះមានបរិមាណសារ ធាតុបំប៉នប្រែប្រួល ដែលធ្វើឱ្យយើងចំណាយពេលវេលាច្រើនក្នុងការផ្ដល់ចំណី ។ ការផ្សំចំណីអាស្រ័យលើវត្ថុធាតុដើម ដែលមាននៅតាមមូលដ្ឋាន និងមានរូបមន្ដផ្សំចំណីផ្សេងៗគ្នា ប៉ុន្ដែចាំបាច់ត្រូវធានាឱ្យមាននូវបរិមាណសារធាតុបំប៉នសំខាន់ៗ ដូចជា ម្សៅគ្រាប់ធញជាតិ៦៥ភាគរយ ម្សៅត្រី២៥ភាគរយ និងប្រភេទសារធាតុផ្សេងៗទៀតចំនួន១០ភាគរយ ។ បន្ទាប់មក យើងអាចកែច្នៃតាមរូបមន្ដដូចខាងក្រោម ៖
- ម្សៅសណ្ដែកសៀង ៖ ២០%
- កន្ទក់ ៖ ៣៥%
- ម្សៅមី ៖ ១០%
- ម្សៅត្រី ៖ ២៥%
- ម្សៅឆ្អឹង ៖ ២%
- ម្សៅគ ៖ ៥%
- ព្រីម៉ិច ៖ ២%
- និងសារធាតុខ្លាញ់ (ខ្លាញ់ត្រី មឹក ប្រេង ដូង) ៖ ១%
– ៣-២-របៀបផ្ដល់ចំណី Click to collapse
ចំណីគ្រាប់ ឬចំណីកែច្នៃត្រូវផ្ដល់ឱ្យបង្កង នៅខែដំបូង និងខែបន្ទាប់ ។ ចំណែកប្រភេទ ចំណីស្រស់មានដូចជា ត្រីល្អិត កំពឹស ក្ដាម ខ្យង។ល។ ដែលមានតម្លៃថោកនៅរដូវ វស្សាក៏អាចផ្ដល់ជាចំណីបង្កងបានដែរ ។ ចំណីស្រស់មានគុណភាពធ្វើឱ្យបង្កងមានការ លូតលាស់លឿន និងបានកាត់បន្ថយការ ចំណាយលើការទិញចំណីគ្រាប់ ប៉ុន្ដែចំណី ស្រស់ងាយធ្វើឱ្យខូចគុណភាពទឹកស្រះផងដែរ ។
- កន្ដ្រងចំណី ៖ ដើម្បីងាយស្រួលក្នុងការ ត្រួតពិនិត្យ និងគ្រប់គ្រងបរិមាណចំណីដែល ត្រូវផ្ដល់ឱ្យបង្កងស៊ី យើងត្រូវដាក់កន្ដ្រងចំណី ចំនួន៤នៅតាមជ្រុងស្រះ ហើយកន្ដ្រង នីមួយៗត្រូវដាក់ឱ្យផុតពីបាតស្រះកំពស់១០ សង្ទីម៉ែត្រ ។ កន្ដ្រងនីមួយៗគួរមានទំហំ១ ម៉ែត្រការ៉េ ។ រាល់ពេលផ្ដល់ចំណីត្រូវបាច ចំណីឱ្យសព្វពេញផ្ទៃស្រះ និងត្រូវដាក់ចំណី បន្ថែមនៅក្នុងកន្ដ្រងចំណីប្រហែល១ភាគរយ នៃបរិមាណចំណីសរុប ។ ក្រោយពីផ្ដល់ចំណី បានរយៈពេល១ម៉ោងត្រូវត្រួតពិនិត្យមើល កន្ដ្រងចំណី បើសិនជាបង្កងទើបតែស៊ីចំណី អស់បញ្ជាក់ថា ចំណីគ្រប់ល្មមសំរាប់បង្កង ។ បើសិនជាចំណីនៅសល់ច្រើន គឺត្រូវបន្ថយ ចំណីនៅពេលដាក់លើកក្រោយ ។ ប៉ុន្ដែបើបង្កងស៊ីចំណីអស់លឿន យើងត្រូវបង្កើន បរិមាណចំណីនៅពេលដាក់លើកក្រោយ ។
- អត្រាផ្ដល់ចំណី ៖ ត្រូវផ្ដល់ចំណីឱ្យបង្កង ស៊ីចំនួន២ដង ក្នុង១ថ្ងៃ គឺនៅម៉ោង៥ព្រឹក និង ម៉ោង៥ល្ងាច។ ពេលព្រឹកត្រូវផ្ដល់ចំណី៣០ ភាគរយនៃបរិមាណចំណីទាំងអស់ និងនៅ ពេលល្ងាចផ្ដល់៧០ភាគរយនៃបរិមាណចំណី ដែលនៅសល់ ។ បរិមាណចំណីត្រូវផ្ដល់ឱ្យ បង្កងរាល់ថ្ងៃ ទៅតាមដំណាក់កាលលូតលាស់ របស់វា និងគិតតាមទំងន់បង្កងសរុបដែល មាននៅក្នុងស្រះ (មើលតារាងទី១ខាង ក្រោម) ។
- មុនពេលដាក់ចំណីក្នុងកន្ដ្រង ត្រូវ សំអាតកន្ដ្រងឱ្យបានស្អាតជាមុនសិន រួចទើប ដាក់ចំណីថ្មីចូល ។
- តារាងទី១ ៖ បរិមាណចំណី និងអត្រារស់ របស់បង្កង
- រយៈពេលចិញ្ចឹម (ថ្ងៃ) ១ដល់២០ ទម្ងន់មធ្យម (ក្រាម) ៤ អត្រារស់(%) ១០០ បរិមាណចំណី (%) ២០។
- រយៈពេលចិញ្ចឹម (ថ្ងៃ) ២១ដល់៤០ ទម្ងន់មធ្យម (ក្រាម) ៧ អត្រារស់៩៥ បរិ មាណចំណី (%) ១៥ ។
- រយៈពេលចិញ្ចឹម (ថ្ងៃ) ៤១ដល់៦០ ទម្ងន់មធ្យម (ក្រាម) ១៣ អត្រារស់ ៩០ បរិមាណចំណី (%) ១០ ។
- រយៈពេលចិញ្ចឹម (ថ្ងៃ) ៦១ដល់៨០ ទម្ងន់មធ្យម (ក្រាម) ២២ អត្រារស់៨៥ បរិ មាណចំណី (%) ៨០ ។
- រយៈពេលចិញ្ចឹម (ថ្ងៃ) ៨១ដល់១០០ ទម្ងន់មធ្យម (ក្រាម) ៣១ អត្រារស់៨០ បរិ មាណចំណី (%) ៥ ។
- រយៈពេលចិញ្ចឹម (ថ្ងៃ) ១០១ដល់ ១២០ ទម្ងន់មធ្យម (ក្រាម) ៤០ អត្រារស់ ៧៥ បរិមាណចំណី (%) ៤។
- រយៈពេលចិញ្ចឹម (ថ្ងៃ) ១២១ឡើង ទម្ងន់មធ្យម (ក្រាម) លើ៥០ អត្រារស់៧០ បរិមាណចំណី (%) ៣។
- ចំណីកែច្នៃ ៖ ត្រូវលាយច្របល់ចំណី បញ្ចូលគ្នាឱ្យសព្វ និងត្រូវមានដាក់ម្សៅស្អិត (ម្សៅគ) រួចកិនចេញជាគ្រាប់សំរាប់ផ្ដល់ឱ្យ បង្កងស៊ី ។ ប្រភេទចំណីដែលកែច្នៃរួចនេះ គឺ សំរាប់ប្រើតែ១ថ្ងៃប៉ុណ្ណោះ ។
- ចំណីស្រស់ ៖ ត្រូវលាងចំណីស្រស់ឱ្យ ស្អាត និងកាត់ជាដុំល្អិតៗ ទើបដាក់ឱ្យបង្កង ស៊ី ។ មិនត្រូវយកចំណីដែលងាប់ ឬខូចគុណ ភាពមកធ្វើជាចំណីបង្កងឡើយ ។
- ចំណីគ្រាប់ ៖ ចំពោះចំណីគ្រាប់មិនត្រូវ ប្រើចំណីណាដែលហួសពេលកំណត់ប្រើប្រាស់ ឬដុះផ្សិតឡើយ ។
- ការចាប់ចំណី ៖ បង្កងចាប់យកចំណី ដោយស្រង់ក្លិន ដូចនេះចំពោះចំណីកែច្នៃយើងអាចលាយវាជាមួយចំណីស្រស់ ដើម្បីឱ្យចំណីកែច្នៃមានក្លិនដែលងាយទាក់ទាញឱ្យបង្កងស៊ី ។
- ការប្រើប្រាស់វីតាមីន ៖ ដើម្បីបង្កើន សុខភាពរបស់បង្កង និងចៀសផុតពីជំងឺ ផ្សេងៗ យើងអាចប្រើវីតាមីនសេ ជ លាយជា មួយចំណីបាន ។
- ការត្រួតពិនិត្យការលូតលាស់របស់ បង្កង ៖ យើងអាចកំណត់រយៈពេល២០ថ្ងៃ ម្ដង ដើម្បីចាប់បង្កងមួយចំនួនពីកន្ដ្រងចំណី ទាំង៤យកមកថ្លឹង និងគិតរកទម្ងន់មធ្យម ។ បន្ទាប់មក ផ្អែកលើអត្រារស់របស់បង្កង ដែល មានបញ្ជាក់នៅក្នុងតារាងទី១ យើងអាច គណនាទម្ងន់បង្កងសរុបដែលមានក្នុងស្រះ ហើយបន្ទាប់មក យើងអាចគណនាបរិមាណ ចំណីដែលត្រូវផ្ដល់ឱ្យបង្កងស៊ីនៅដំណាក់ កាលបន្ទាប់ ។
– ៤-ការគ្រប់គ្រងគុណភាពទឹកស្រះ Click to collapse
បង្កងលូតលាស់ និងធំធាត់អាស្រ័យទៅ លើការសករបស់វា ។ ដើម្បីធ្វើឱ្យបង្កងសក បានដោយងាយ ចាំបាច់ត្រូវគ្រប់គ្រងគុណ ភាពទឹកស្រះឱ្យបានល្អ ដែលជាកត្ដាសំខាន់ចាំ បាច់បំផុត ។
ខាងក្រោមនេះ គឺជាវិធីសាស្ដ្រ មួយចំនួនក្នុងការគ្រប់គ្រងគុណភាពទឹកស្រះ ឱ្យបានល្អ ៖
– ក-ការផ្លាស់ប្ដូរទឹក ៖ Click to collapse
– ក-ការផ្លាស់ប្ដូរទឹក ៖ Click to collapse
- ការផ្លាស់ប្ដូរទឹក គឺមានគោលបំណង ដើម្បីកាត់បន្ថយភាពកខ្វក់នៃទឹកស្រះធ្វើឱ្យ ទឹកស្រះថ្លាល្អ បង្កើនបរិមាណខ្យល់អុកស៊ី ហ្សែនក្នុងស្រះ និងបានបញ្ចេញចោលឧស្ម័ន ពុលផ្សេងៗដូចជា អ៊ីដ្រូហ្សែនស៊ុលផួ (H2S) អាម៉ូញ៉ាក់ NH3 ឧស្ម័នកាបូនិក CO2 ជា ដើម។ល។ ជាធម្មតានៅខែដំបូងយើងមិន ចាំបាច់ផ្លាស់ប្ដូរទឹកទេ ព្រោះលាមករបស់បង្កងនៅបាតស្រះមានបរិមាណតិចតួចនៅឡើយ ។ នៅខែទី២ ត្រូវប្ដូរទឹកេឱ្យបានញឹកញាប់ ឬរៀងរាល់ថ្ងៃ ។ បរិមាណទឹកត្រូវប្ដូរ អាស្រ័យលើគុណភាពទឹកស្រះ និងទំហំនៃការចិញ្ចឹម ។ ជាទូទៅយើងអាចប្ដូរទឹកពី១០ ទៅ២០ភាគរយនៃផ្ទៃទឹកស្រះ ។ ការប្ដូរទឹក នេះ គឺត្រូវបូមយកលាមកបង្កង និងកាក សំណល់ផ្សេងៗទៀតចេញពីផ្នែកបាតស្រះ និងបញ្ចូលទឹកថ្មីមកវិញនៅផ្នែកខាងលើនៃ ផ្ទៃស្រះ ដោយមានប្រើស្បៃច្រោះទឹកដែល បង្ហូរចូល ។
- ការដាក់ចិញ្ចឹមបង្កងក្នុងកំរិតដង់ស៊ីតេខ្ពស់ ត្រូវធ្វើការផ្លាស់ប្ដូរបរិមាណទឹកច្រើនជាង ការចិញ្ចឹមបង្កងក្នុងកំរិតដង់ស៊ីតេទាប។ ចំពោះការចិញ្ចឹមដោយប្រើចំណីស្រស់ងាយ ធ្វើឱ្យខូចគុណភាពទឹកណាស់ ដូចនេះចាំបាច់ ត្រូវផ្លាស់ប្ដូរទឹកឱ្យបានច្រើនដែរ។
– ខ-កត្ដាសំខាន់ៗនៃគុណភាពទឹក Click to collapse
ជានិច្ចកាល យើងត្រូវត្រួតពិនិត្យកត្ដា សំខាន់ៗនៃគុណភាពទឹក ដូចជាសីតុណ្ហភាព ផះ (កំរិតជាតិជូរនៃទឹក) កំរិតរលាយខ្យល់ អុកហ្សែនក្នុងទឹក កំរិតរឹងនៃទឹក។ល។ ដើម្បី កែលំអទាន់ពេលវេលានៅពេលគុណភាព ទឹកមានការប្រែប្រួល ។
- កំរិត ផះ (កំរិតជាតិជូរនៃទឹក) ៖ ជា និច្ចកាលមានការប្រែប្រួលដោយសារការ កើនឡើងនៃរុក្ខជាតិប្លង់តុងដែលធ្វើឱ្យ ផះ ខ្ពស់ និង ផះ ចុះទាប ដោយមានការបំភាយ នៃសមាសធាតុសេរីរាង្គនៅបាតស្រះ ។ ម្យ៉ាងទៀតទឹកស្រះមានជាតិអាស៊ីត ឬជាតិ ជូរ ឬ ផះ ចុះទាប ដោយសារទឹកភ្លៀង ឬ ប្រភពទឹកផ្សេងៗ ។ ដូចនេះត្រូវរក្សាកំរិត ផះ ទឹកស្រះឱ្យបានល្អឱ្យនៅចន្លោះពី៧ទៅ៨ ។ បើសិន ផះ ក្រោម៧ ឬលើសពី៩នឹងជះ ឥទ្ធិពលអាក្រក់ដល់បង្កង ។ ដើម្បីកែលំអ ផះ ត្រូវផ្លាស់ប្ដូរទឹក ឬប្រើប្រាស់កំបោរ ។ បើសិនជារុក្ខជាតិប្លង់តុងកើតមានច្រើនធ្វើឱ្យ ផះ ឡើងខ្ពស់ត្រូវប្ដូរទឹកជាថ្មី ។ មុនពេលភ្លៀងត្រូវបាចកំបោរសនៅជុំវិញស្រះ ដើម្បីការពារជាតិជូរហូរពីមាត់ស្រះ ។ ក្រោយពេលភ្លៀងត្រូវវាស់កំរិត បើសិន ផះ ក្រោម៧គឺត្រូវប្រើកំបោរសពី១ទៅ១.៥គីឡូក្រាម ក្នុង១០០ម៉ែត្រការ៉េ ដោយត្រូវលាយជាមួយទឹកឱ្យរលាយអស់ រួចបាចឱ្យសព្វពេញផ្ទៃស្រះដើម្បីបង្កើនកំរិត ផះ ។
- កំរិតខ្យល់អុកស៊ីហ្សែនក្នុងទឹក ៖ កង្វះ ខ្យល់អុកស៊ីហ្សែនក្នុងទឹកស្រះ ធ្វើឱ្យបង្កង ងើបនៅលើផ្ទៃទឹក និងអាចបណ្ដាលឱ្យបង្កង ងាប់ ។ បញ្ហានេះងាយកើតមានណាស់នៅ តាមស្រះចិញ្ចឹមបង្កង ។ មូលហេតុដែលកង្វះ ខ្យល់អុកស៊ីហ្សែន ក្នុងស្រះបណ្ដាលមកពី ស្រះសំបូរដោយសារធាតុសេរីរាង្គមានចំណីសល់ច្រើនក្នុងស្រះ និងមានរុក្ខជាតិប្លង់តុងកើតមានច្រើន។ល។ កំរិតរលាយខ្យល់អុកស៊ីហ្សែនតិចបំផុតក្នុងស្រះ គឺ៣.៥មីល្លីក្រាម ក្នុង១លីត្រទឹក ។ កំរិតរលាយខ្យល់អុកស៊ីហ្សែនក្រោម២មិល្លីក្រាម ក្នុង១លីត្រ និងធ្វើឱ្យបង្កងងាប់ ។ យើងអាចបង្កើនបរិមាណខ្យល់អុកស៊ីហ្សែនក្នុងស្រះដោយបញ្ចូល ខ្យល់អុកស៊ីហ្សែនក្នុងស្រះ ឬផ្លាស់ប្ដូរទឹក ។
- កំរិតថ្លានៃទឹក ៖ ត្រូវរក្សាកំរិតថ្លានៃទឹក ស្រះពី២៥ទៅ៤០សង្ទីម៉ែត្រ ។ បើសិនជា កំរិតថ្លានៃទឹកក្រោម២៥សង្ទីម៉ែត្រ មានន័យ ថា ទឹកស្រះល្អក់ ពេលនោះត្រូវផ្លាស់ប្ដូរទឹក និងរៀបចំដាក់ចំណីឱ្យបានត្រឹមត្រូវ ។ បើ កំរិតថ្លានៃទឹកលើសពី៤០សង្ទីម៉ែត្រ ត្រូវ បន្ថែមជីសរីរាង្គ ឬអសរីរាង្គ ដើម្បីបង្កើន ពណ៌ទឹកស្រះ ។ បើទឹកស្រះមានពណ៌បៃតង ខ្ចី គឺទឹកមានលក្ខណៈល្អបំផុត។ បើសិនជា ទឹកស្រះមានពណ៌បៃតងចាស់ ឬពណ៌ក្រម៉ៅ ត្រូវធ្វើការផ្លាស់ប្ដូរទឹក ។
- កំរិតរឹងនៃទឹក ៖ ទឹកស្រះដែលមានកំរិត រឹងសរុបពី៥០ទៅ១០០មីល្លីក្រាម ក្នុង១លីត្រ គឺមានលក្ខណៈសមស្រប ។ បើកំរិតរឹងនៃទឹកក្រោម៥០មីល្លីក្រាមក្នុង១លីត្រ ត្រូវបន្ថែមកំបោរស ឬម្សៅសំបកងាវដើម្បីបង្កើនកំរិតរឹងនៃទឹកដែលជួយឱ្យបង្កងងាយ សក និងងាយកកើតសំបកថ្មី ។
– គ-ការថែទាំបង្កងក្នុងស្រះ Click to collapse
- ជានិច្ចកាលត្រូវតាមដានសកម្មភាព របស់បង្កង បើឃើញបង្កងងើបនៅលើផ្ទៃទឹក ខុសធម្មតា ត្រូវធ្វើការត្រួតពិនិត្យគុណភាព ទឹកស្រះ ដើម្បីមានវិធានការកែលំអទាន់ ពេលវេលា ។ នៅពេលព្រឹកព្រលឹម បើសិនជាឃើញបង្កងហែលខុសធម្មតា ដោយប្រមូលផ្ដុំគ្នានៅជ្រុងស្រះ នោះបញ្ជាក់ថា ទឹកស្រះខ្វះខ្យល់អុកស៊ីហ្សែន ដូចនេះយើងត្រូវបន្ថែមខ្យល់អុកស៊ីហ្សែន ឬផ្លាស់ប្ដូរទឹកជាបន្ទាន់ ។
- ត្រូវត្រួតពិនិត្យស្រះជារៀងរាល់ថ្ងៃ ដូច ជា នៅមាត់ស្រះ ទ្វារទឹកចេញ-ចូលស្រះ និង ត្រូវកំចាត់សត្វចង្រៃដូចជា កណ្ដុរ ពស់ កង្កែប ជាដើម។ល។
– ៥-ការប្រមូលផលបង្កង Click to collapse
ក្រោយការចិញ្ចឹមរយៈពេលពី៤ទៅ៥ខែ បង្កងមានទម្ងន់មធ្យមពី៣០ទៅ៥០ក្រាម ក្នុង១ក្បាល ពេលនោះយើងអាចប្រមូលផល បានហើយ ។ ការប្រមូលផលបង្កងចិញ្ចឹម មានពីរបែបគឺ ការប្រមូលផលរំលោះ និងការ ប្រមូលផលទាំងស្រុង ។
- ការប្រមូលផលរំលោះ ៖ ក្រោយការ ចិញ្ចឹមបានរយៈពេល៤ខែ យើងអាចប្រមូល ផលរំលោះ ដោយចាប់យកតែបង្កងដែលមាន ទំហំធំ និងបង្កងមេ ។ ចំណែកឯបង្កងឈ្មោល ត្រូវបានរក្សាទុកចិញ្ចឹមរហូតដល់ចុងរដូវ ។ ការប្រមូលផលរបៀបនេះធ្វើឱ្យការចិញ្ចឹម ទទួលទិន្នផលខ្ពស់ ពីព្រោះបង្កងឈ្មោលមាន ការលូតលាស់លឿននៅដំណាក់កាលចុង ក្រោយ។
- ការប្រមូលផលទាំងស្រុង ៖ នៅពេល បង្កងភាគច្រើនមានទំហំធំក្លាយជាបង្កងសាច់ ហើយយើងអាចប្រមូលផលទាំងស្រុងបាន ។ ដើម្បីងាយស្រួលក្នុងការប្រមូលផល យើង ត្រូវបញ្ចេញទឹកស្រះពាក់កណ្ដាល រួចអូសអួន ពី៣ទៅ៤ដង ។ បន្ទាប់មក បង្កងនៅសល់ តិចតួច យើងអាចបូមពង្រីងស្រះ និងប្រមូល ចាប់ទាំងអស់ ។ ក្រោយពេលប្រមូលផលរួច ត្រូវប្រោះបង្កងទុកក្នុងអាង ឬក្នុងធុង ដែល មានដាក់ខ្យល់អុកស៊ីហ្សែន ដោយរើសចេញ នូវបង្កងតូចៗ ឬត្រីល្អិតមុនពេលលក់ ។ ត្រូវ ដឹកជញ្ជូនបង្កង ដោយមានដាក់ខ្យល់អុកស៊ី ហ្សែន ដើម្បីធ្វើឱ្យបង្កងរស់បានយូរ និងលក់ បានតម្លៃថ្លៃ៕
(ដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅនាយកដ្ឋានជលផល)
ចុចដោនឡូនឯកសារ PDF Download: file16_2.pdf
ចុចដោនឡូនឯកសារ PDF Download: file16_2.pdf
ការចិញ្ចឹម-ត្រីអណ្តែងក្នុងរណ្តៅប្លាស្ទិក
បទពិសោធន៍ចិញ្ចឹមត្រីអណ្តែងក្នុងរណ្តៅប្លាស្ទិក
ការចិញ្ចឹម ត្រីក្នុងថង់ប្លាស្ទិក ជាបទពិសោធន៍មួយដែលពេញនិយមរបស់កសិករ ។ ក្រោយពីបានអានទស្សនាវដ្តីកសិករតែងតែចាប់អារម្មណ៍ ហើយយកទៅអនុវត្តន៍តាមបានជោគជ័យគ្រប់ៗគ្នា នៅតាមគ្រប់តំបន់ ។ បច្ចេកទេសនេះមានលក្ខណៈងាយស្រួល និងលក្ខខណ្ឌសមស្របសម្រាប់កសិករដែលមានដីតូច និងចំណាយអស់តិច ។ ក្រោយពីចិញ្ចឹមបាន ៦ ខែ គាត់ចាប់លក់បាន ២០ គីឡូក្រាមម្តង ដោយត្រីមួយមានទំងន់ ៣ ខាំ និងចាប់លក់បាន ៣ ដង ។ ការចិញ្ចឹមត្រីនេះ អាចធ្វើឲ្យជីវភាពគាត់បានល្អប្រសើរ ១ កំរិត ។
លោកពូ រស់ ម៉ៅ រស់នៅភូមិពញ្ញាអង្គរ ឃុំវត្តអង្គខាងជើង ស្រុកបន្ទាយមាស ខេត្តកំពត ។ គាត់មានប្រសាសន៍ថា ការដែលគាត់ចិញ្ចឹមត្រីបាន ល្អនេះដោយសារតែគាត់អនុវត្តតាមបច្ចេកទេសដូចខាងក្រោម :
១.ការជ្រើសរើសទីតាំង
កន្លែង ចិញ្ចឹម ត្រូវជ្រើសរើសមើលក្បែរប្រភពទឹកងាយស្រួលផ្លាស់ប្តូរទឹក ដីទួលខ្ពស់មិនលិចទឹក និងជាកន្លែងវាលមិនម្លប់ពេក ហើយនៅជិតផ្ទះងាយស្រួលមើលថែរក្សា ។
២.ការរៀបចំកន្លែងចិញ្ចឹម
គាត់រៀបចំ រណ្តៅដែលមានទំហំបណ្តោយ ៤ ម៉ែត្រ ទទឹង ២,៥ ម៉ែត្រ និងជម្រៅ ០,៩ ម៉ែត្រ ។ រណ្តៅគាត់ជីកឲ្យមានជើងទេ កុំឲ្យបាក់ដី រួចក្រាលថង់ប្លាស្ទិកឲ្យសល់ប្រហែល ២ តឹក ចេញពីមាត់រណ្តៅ ដើម្បីដាក់ដីទប់ពីលើ ។ ក្រោយពេលក្រាលហើយ គាត់បានដាក់ភក់បាតត្រពាំងកំរាស់ ១ តឹក សព្វពេញបាតរណ្តៅ ក្រោយមកគាត់បានបាចកំបោរចំនួន ២ ខាំ ដើម្បីសម្លាប់មេរោគក្នុងរណ្តៅ បន្ទាប់មកទុកចោលរយៈពេល ២ ថ្ងៃ ទើបបូមទឹកចូលឲ្យពេញរណ្តៅ ។ ដើម្បីបង្កើតប្លង់តុង ( សត្វល្អិតជាចំណី ) គាត់បានដាក់ទន្រ្ទានខែត្រចំនួន ២ ដុំ (មួយដុំប្រហែល ១ គីឡូក្រាម) និងបានដាក់អាចម៍គោចំនួន ២ គីឡូក្រាម ដោយខ្ចប់នឹងស្បៃឈឹប ដើម្បីងាយស្រួលរំលាយសារធាតុ ។ រយៈពេល ១ សប្តាហ៍ ក្រោយពីទឹកមានប្លង់តុងល្អហើយ គាត់ស្រង់ទន្ទ្រានខែត្រ និងលាមកគោ ទើបអាចដាក់កូនត្រីចិញ្ចឹមបាន ។
៣. ការដឹកជញ្ជូន និងបរិមាណលែងកូនត្រី
កូនត្រី របស់គាត់ដែលដាក់ចិញ្ចឹមបានទិញមកពីស្ថានីយ៍ភ្ញាស់កូនត្រី ។ ក្រោយពេលមកដល់ផ្ទះ គាត់បានដាក់ថង់កូនត្រីក្នុងរណ្តៅដែលមានដាក់ទឹកពេញ ហើយមានប្លង់តុងរយៈពេល ១០ នាទី ដើម្បីឲ្យកូនត្រីមានភាពស៊ាំក្នុងទឹក ។ ក្រោយមកទៀត គាត់បានស្រាយមាត់ថង់ ហើយបាចទឹកបញ្ចូលបន្តិចម្តងៗឲ្យកូនត្រី ចេញតាមដំណើរកុំឲ្យកូមត្រីមានភាពភ័យរន្ធត់ ។ កូនត្រីដែលគាត់ដាក់ចិញ្ចឹមមានចំនួន ៤២០ ក្បាល ។ ក្នុងនោះត្រី អណ្តែងស្រែគាត់ដាក់ចំនួន ២០ក្បាល ប៉ុន្តែត្រូវក្រៀវដោយយកកន្ត្រៃកាត់ក្រចកចុងធ្មុងវាចោល ដើម្បីវាលូតលាស់លឿន ( កុំកាត់ជ្រៅពេក ) ។
៤.ប្រភេទចំណី និងការផ្តល់ចំណី
ចំណីដែល គាត់បានផ្តល់ឲ្យត្រីស៊ីមាន កន្ទក់ កណ្តៀរ ពោះវៀនមាន់ ទា ពស់ងាប់ ជន្លេន ។ ចំណីកូនត្រីដំបូងគឺ បាយ បបរលាយជាមួយកន្ទក់ ចំណីនេះឲ្យស៊ីរយៈពេល ១ សប្តាហ៍ ក្រោយមកគាត់បន្ថែមចំណី ផ្សេងទៀតដូចជា កណ្តៀរ ជន្លេនងាប់ និងបាយលាយជាមួយកន្ទក់ឲ្យស៊ីចំនួនពីរដងក្នុងមួយថ្ងៃ ( ចំនួនកន្ទក់ ១ គីឡូក្រាម ) ។
៥.ការគ្រប់គ្រង និងថែទាំ
ចំពោះទឹក គាត់ប្តូរ ១ ខែម្តង ដោយដងចេញ ៥ ប៉ោត និងដងដាក់វិញ ៥ ប៉ោត ហើយគាត់បានធ្វើរបាំងស្បៃការពារជុំវិញមាត់រណ្តៅ ដើម្បីការពារសត្វជ្រូក គោ មាន់ ទា និងពិសេសការពារការលោតចេញ ឬ ឡើងពីរណ្តៅ ។ នៅពេលដាក់ចំណី គាត់តែងតែគោះឈើដើម្បីហៅត្រីឲ្យស៊ីចំណី ។ ក្រៅពីគាត់ផ្តល់ចំណី គាត់តែងមើលជុំវិញរណ្តៅក្រែងមានពស់ ឬ កង្កែប ឬ កណ្តុរ កាត់របាំងរបស់គាត់ ។
៦.ការប្រមូលផល
ក្រោយពី ចិញ្ចឹមបានរយៈពេល ៦ ខែ ត្រីអណ្តែងរបស់គាត់លូតលាស់លឿនពី ២,៥ ខាំ ទៅ ៣ ខាំ ក្នុងមួយក្បាល ។ គាត់ប្រមូលផលដោយដងលក់ម្តងចំនួន ២០ គីឡូក្រាម ។ លក់បានចំនួន ៣ ដង ទើបអស់ ។ សរុបនៃការលក់ត្រី ទាំងអស់បាន ៣៦០ ០០០ រៀល ។ ក្នុងការចិញ្ចឹមត្រីនេះគាត់ចំណាយទិញកូនត្រី ៣៦ ០០០ រៀល ថង់ប្លាស្ទិក ៥០០០០ ( ថង់ប្លាស្ទិកអាចប្រើបាន ៣ ដង ) ស្បៃឈឹប ១២ ០០០ រៀល ។ សរុបគាត់ចំណាយអស់ ៩៨ ០០០ រៀល ។ ដូចនេះ គាត់ទទួលបានចំនួនសុទ្ធ ៦២៦ ០០ រៀល ដោយមិនគិតពីការបិភោគ ក្នុងគ្រួសារ ។
៧.ចំណាប់អរម្មណ៍
តាមរយៈ ការចិញ្ចឹមត្រីដែលទទួលជោគជ័យនេះ លោកពូបានមានប្រសាសន៍ថា ការចិញ្ចឹមនេះមិនចំណាយពេលច្រើន មិនលំបាកថែទាំ មិនចំណាយទន់ច្រើន មិនត្រូវការកន្លែងធំ ពិសេសចំណីងាយរកមិនចាំបាច់ទិញគេ ។ ម្យ៉ាងទៀតអាចផ្គត់ផ្គង់ធ្វើម្ហូបបរិភោគប្រចាំថ្ងៃ ហើយឆ្នាំក្រោយគាត់នឹងពង្រីកថែមមួយរណ្តៅទៀត និងជួយផ្សព្វផ្សាយដល់អ្នកភូមិឲ្យគាត់យល់ ហើយចិញ្ចឹមដូចគាត់ដែរ៕
(ដកស្រង់ចេញពី ខេមបូឌាអេចបេ្រសញូស៍)
ចុចដោនឡូនឯកសារ PDF Download: file14_2.pdf
ចុចដោនឡូនឯកសារ PDF Download: file14_2.pdf
ការចិញ្ចឹម-ព្យាបាលត្រីក្រហមពេញខ្លួន
១- វិធីព្យាបាល
ប្រសិនបើ ត្រីលោកអ្នកចិញ្ចឹមមានឡើងក្រហមកន្ទួលពេញខ្លួន ដែលបណ្តាលមកពីកត្តាទឹកភ្លៀង និងបញ្ហាដីសូមលោកអ្នកអនុវត្តន៍ដូចខាងក្រោម ៖
- ធ្វើ EX-M បំបែក : មេ EX-M ១លីត្រ បូកកាកស្ករ ១លីត្រ បូកទឹក ១៨លីត្រ សរុបបាន ២០លីត្រ ទុករយៈពេល ៣-៧ថ្ងៃ ។
- យក EX-M បំបែកទាំង ២០លីត្រនេះ បូកកាកស្ករ ១០លីត្រ និងទឹក ៩៧០លីត្រ ផ្អាប់ទុករយៈពេល ៣ថ្ងៃជាការស្រេច ។
- យក ចំណុះទាំងនេះបាចសាចទៅលើផ្ទៃស្រះអោយសព្វ និងយកស្នប់បាញ់ចូលទៅក្នុងទឹកស្រះ ដែលមានបណ្តោយ ៤០ ទៅ ៨០ម៉ែត្រ និងជំរៅ ១.៥ម៉ែត្រ ។
លក្ខណៈសំគាល់ពិសេស
ចំពោះ ការចិញ្ចឹមប្រភេទត្រីដែលតែងតែមានកើតចៃតោង យើងគួរតែចិញ្ចឹមត្រីប្រភេទណាដែលស៊ីផ្នែកខាងក្រោមបាតស្រះលាយ ជាមួយផង ព្រោះថានៅពេលដែលយើងប្រើថ្នាំ
បណ្តេញសត្វល្អិតទៅលើប្រភេទត្រីដែលតែងតែកើតចៃនោះ ចៃទាំងនោះក៏ធ្លាក់ទៅបាតស្រះ ខ្លះងាប់ ខ្លះសន្លប់ ហើយក្លាយទៅជាចំណីរបស់ប្រភេទត្រីដែលស៊ីផ្នែកខាងក្រោមនោះជាអាហារ ដែលធ្វើអោយត្រីឆាប់ធំធាត់ផង ។
បណ្តេញសត្វល្អិតទៅលើប្រភេទត្រីដែលតែងតែកើតចៃនោះ ចៃទាំងនោះក៏ធ្លាក់ទៅបាតស្រះ ខ្លះងាប់ ខ្លះសន្លប់ ហើយក្លាយទៅជាចំណីរបស់ប្រភេទត្រីដែលស៊ីផ្នែកខាងក្រោមនោះជាអាហារ ដែលធ្វើអោយត្រីឆាប់ធំធាត់ផង ។
នៅពេលដែល យើងប្រើ អ៊ី អ៊ិក្ស អិម បំបែក បាចសាចទៅលើផ្ទៃស្រះ យើងគម្បីគួរតែសាចអោយបានសព្វកន្លែងផ្ទៃទឹក ដែលយើងចិញ្ចឹមត្រីនោះ គួរចៀសវាងសាច អ៊ី អ៊ិក្ស អិម
បំបែក នៅកន្លែងដដែលៗ បណ្តាលឲ្យល្បាយដែលយើងសាចនោះវាមិនសព្វស្រះ ហើយធ្វើឲ្យកង្វះអុកស៊ីសែន នៅតែកើតមានតាមកន្លែងខ្លះៗដដែល ។
បំបែក នៅកន្លែងដដែលៗ បណ្តាលឲ្យល្បាយដែលយើងសាចនោះវាមិនសព្វស្រះ ហើយធ្វើឲ្យកង្វះអុកស៊ីសែន នៅតែកើតមានតាមកន្លែងខ្លះៗដដែល ។
(ដកស្រង់ចេញពី ខេមបូឌាអេចបេ្រសញូស៍)
ចុចដោនឡូនឯកសារ PDF Download: file13.pdf
ចុចដោនឡូនឯកសារ PDF Download: file13.pdf
ការចិញ្ចឹម-ការផលិតពូជត្រីទីឡាព្យា
ត្រី ទីឡាព្យា ទោះបីវាមិនសូវជាចំណូលចិត្តរបស់អ្នកបរិភោគក៏ដោយចុះ ក៏ត្រីនេះត្រូវបានគេទិញយកទៅធ្វើជាម្ហូបបរិភោគជាហូរហែរដែរ។
នៅប្រទេស កម្ពុជាយើង ការចិញ្ចឹមត្រីទីឡាព្យាសម្រាប់លក់ក្នុងទីផ្សារក្នុងរូបភាពធំដុំ មិនសូវមានទេ ព្រោះគេយល់ថា ជាត្រីដែលពិបាកលក់ក្នុងទីផ្សារ ភាគច្រើនត្រីទីឡាព្យាធំៗដែលឃើញមានលក់ក្នុងទីផ្សារ គឺច្រើនត្រូវបាននាំចូលមកពីប្រទេសជិតខាងយើងប៉ុណ្ណោះ។
យើង មិនចាំបាច់ត្រូវចេះភ្ញាស់ត្រីទីឡាព្យានេះទេ ព្រោះវាជាត្រីងាយមានកូនជាទីបំផុតតាមបែបធម្មជាតិរបស់វា។ គ្មានហេតុផលអ្វីត្រូវចេះរបៀបភ្ញាស់វានោះទេ បើយើងមានត្រីមេពូជច្រើន យើងនឹងទទួលបានពងកូនច្រើនទៅតាមនោះដែរ។
ការរៀបចំស្រះសម្រាប់យកពងកូន :
- ស្រះ ត្រូវមានទំហំពី ៥០០ ទៅ ១០០០ ម៉ែត្រការ៉េ ឬប្រើស្រែធ្វើជាស្រះក៏បាន តែមានការពិបាកបន្តិចនៅពេលយើងចាប់ផ្តើមប្រមូលកូនត្រី។ បើសិនមានស្រះចាស់ស្រាប់ត្រូវបូមទឹកចេញរួចកៀរសម្អាតស្រះឲ្យស្អាត ប្រើកំបោរបាចឲ្យពេញបាតស្រះ ដើម្បីសម្លាប់បារ៉ាស៊ីតកុំឲ្យត្រីកើតជម្ងឺ។ ត្រូវធ្វើការងារនេះនៅដើមរដូវវស្សា គឺមុនរដូវភ្លៀងមកដល់។
- នៅដើមរដូវ វស្សាពេលមានទឹកភ្លៀងមកដល់ ឬមុនរដូវមានភ្លៀងធ្លាក់ត្រូវបូមទឹកបញ្ចូលក្នុងស្រះ រួចលែងត្រីមេពូជធំៗផ្តល់ចំណីឲ្យវាឲ្យបានត្រឹមត្រូវ បន្ទាប់មកត្រូវបង្កើតឲ្យមានប្លង់តុងទុកសម្រាប់ឲ្យកូនត្រីស៊ី។
ខណៈរដូវវស្សា ចូលមកដល់ មានភ្លៀងធ្លាក់ ត្រីទីឡាព្យាចាប់ផ្តើមមានពង និងកូន។ ដើម្បីការពារកូនត្រី គួរបង្កើតជាជម្រកមួយសម្រាប់ឲ្យត្រីចូលពង គឺត្រូវរៀបជាសម្រាស់នៅជ្រុងមួយនៃស្រះទុកឲ្យត្រីចូលជ្រកពង។
ត្រីមេពូជ ត្រូវជ្រើសរើសត្រីគ្មានរបួសគ្មានក្រមរនៅលើខ្លួន មានសុខភាពល្អ ព្រុយរបស់វានៅស្អាតគ្មានរបួសដាច់ និងត្រូវមានទម្ងន់ចាប់ពី ៣០០ ទៅ ៥០០ក្រាមឡើងទៅ អត្រាពូជមេបា គឺឈ្មោលមួយ ញីមួយ ឬឈ្មោលមួយញីពីរក៏បាន ដងស៊ីតេពូជ គឺក្នុងមួយម៉ែត្រការរ៉េស្មើពីរក្បាល។ អ្នកចិញ្ចឹមត្រូវប្រើពេលយ៉ាងហោចណាស់ ១៥-២០ថ្ងៃ ដើម្បីបំប៉នមេពូជឲ្យធាត់។ ដើម្បីបំប៉នឲ្យត្រីនោះធាត់ត្រូវប្រើរូបមន្តចំណីខាងក្រោម :
កន្ទក់ចុងអង្ករ (ចម្អិន) រួមជាមួយម្សៅត្រី ដោយប្រើរូបមន្ត
- ម្សៅត្រី ២០ ភាគរយ
- កន្ទក់ ៧៥ ភាគរយ
- ចុងអង្ករ ៥ ភាគរយ
ក្នុង មួយថ្ងៃត្រូវឲ្យត្រីស៊ីម្តងទៅពីរដង។ ចំពោះបរិមាណចំណីគឺស្មើមួយទៅពីរភាគរយនៃទម្ងន់ត្រីចិញ្ចឹម។ បើសិនជាស្ថិតក្នុងស្ថានភាពបរិយាកាសដែលមានកំដៅ ២៤ ទៅ ៣២ដឺក្រេ ក្រោយពេលចិញ្ចឹមបំប៉នបាន ១០ ទៅ ១៥ថ្ងៃ បន្ទាប់ពីបានដាក់ត្រីមេពូជចូលក្នុងស្រះ ត្រីវានឹងចាប់ផ្តើមពង។ បន្ទាប់ ១៥ ទៅ ១៧ថ្ងៃ ក្រោយពេលត្រីពងរួច យើងអាចចាប់ផ្តើមប្រមូលត្រីម្សៅ (កូរត្រី)។
របៀបប្រមូលត្រីម្សៅ :
ប្រើសំណាញ់ មានក្រឡាធំ ដើម្បីអូសចាប់យកត្រីមេពូជដាក់ទៅជ្រុងម្ខាងនៃស្រះ រួចចាប់ត្រីមេពូជនោះចេញ យកទៅដាក់នៅក្នុងស្រះមួយផ្សេង បំប៉នវាឲ្យធាត់ ដើម្បីឲ្យវាពងក្នុងវគ្គថ្មីទៀត។
ប្រើប្រាស់ ស្រះដែលមានកូនត្រីក្នុងនោះស្រាប់ ដើម្បីផ្សាំត្រីម្សៅឲ្យធំ។ វិធីមួយទៀតនោះ គឺយើងប្រើកន្ត្រងសំណាញ់ក្រឡាញឹក ដើម្បីដួសត្រងយកកូនត្រីម្សៅចេញ ទៅដាក់នៅក្នុងស្រះផ្សេងសម្រាប់ចិញ្ចឹម។
ទោះដងកូន ត្រីម្សៅចេញ ឬចាប់យកត្រីមេបាចេញក៏ដោយ វាសឹងមានផលវិបាកដូចគ្នា ដោយសារបញ្ហានេះអ្នកចិញ្ចឹមត្រីខ្លះបានបែកគំនិតប្រើអាងស៊ីម៉ង់ លូ អណ្តូង ឬកាធុនធំៗ សម្រាប់ដាក់ត្រីមេពូជឲ្យពង ព្រោះការប្រើវិធីនេះងាយស្រួលឲ្យគេចាប់យកត្រីមេពូជចេញទៅដាក់ នៅក្នុងកន្លែងផ្សេង រួចប្រមូលយកកូនត្រីទៅដាក់នៅក្នុងស្រះផ្សេងដែរ។
នៅមានវិធី មួយទៀត ដែលត្រូវបានគេធ្វើដែរនោះ គឺការដាក់ពូជមេត្រីទៅក្នុងស្បៃ ដែលរៀបចំដាក់ក្នុងបែររួចជាស្រេចហើយនោះ ធ្វើបែបនេះ គេអាចគ្រប់គ្រងទៅលើការប្រមូលយកកូនបានងាយជាង ហើយក៏អាចប្រើប្រាស់ទីកន្លែងដែលកូនត្រីម្សៅញាស់នោះធ្វើជាកន្លែង ចិញ្ចឹមផ្សាំវាបានផង ដោយគ្រាន់តែចាប់មេត្រីពូជចេញ ដើម្បីចិញ្ចឹមបំប៉នកូនត្រី គេគួរប្រើចំណីរបស់ត្រីក្រឹមខ្នាតតូចសម្រាប់ឲ្យកូនត្រីទីឡាព្យា ស៊ី ព្រោះវាជាវិធីមួយងាយស្រួលជាងគេ។
កូនត្រីដែល ត្រូវបានចិញ្ចឹមបំប៉ននោះ អាចធំលូតលាស់លឿនទៅបាន អាស្រ័យដោយកត្តាសីតណ្ហភាព ចំណី និងការថែទាំវា តែកត្តាសីតណ្ហភាពទឹកអាចសំខាន់ជាងគេ។
ត្រីទីឡា ព្យា ជាប្រភេទត្រីម្យ៉ាងដែលរសជាតិរបស់វាអាស្រ័យទៅលើការកែច្នៃ តែចំពោះសាច់របស់វាផ្ទាល់ គឺគ្មានរស់ជាតិទេ វាមិនមានរសជាតិឆ្ងាញ់ដូចជាត្រីរបស់ស្រុកយើងឡើយ តែវាជាប្រភេទត្រីដែលអាចសម្របខ្លួនទៅក្នុងស្ថានភាពរបស់ទឹកបាន ច្រើនយ៉ាង និងមិនសូវមានជម្ងឺរាតត្បាតវាទេ៕
ត្រីទីឡា ព្យា ជាប្រភេទត្រីម្យ៉ាងដែលរសជាតិរបស់វាអាស្រ័យទៅលើការកែច្នៃ តែចំពោះសាច់របស់វាផ្ទាល់ គឺគ្មានរស់ជាតិទេ វាមិនមានរសជាតិឆ្ងាញ់ដូចជាត្រីរបស់ស្រុកយើងឡើយ តែវាជាប្រភេទត្រីដែលអាចសម្របខ្លួនទៅក្នុងស្ថានភាពរបស់ទឹកបាន ច្រើនយ៉ាង និងមិនសូវមានជម្ងឺរាតត្បាតវាទេ៕
(ដកស្រង់ចេញពី ខេមបូឌាអេចបេ្រសញូស៍)
ចុចដោនឡូនឯកសារ PDF Download: file12_1.pdf
ចុចដោនឡូនឯកសារ PDF Download: file12_1.pdf
ការចិញ្ចឹម-ត្រីទីឡាព្យា
លោកពូ ភោគ សុខ ជាកសិករនៅខេត្តស្វាយរៀង និង ជាដៃគូរការងាររបស់អង្គការ CRS ធ្លាប់បានទទួលជោគជ័យលើការផលិតកូនត្រីទីឡាព្យា តាមរយៈបច្ចេកទេសដូចខាងក្រោម៖
ការរៀបចំស្រះនិងលែងមេពូជ
លោកពូ បានរៀបចំជីកស្រះដែលមានបណ្តោយ ៣០ ម៉ែត្រ ទទឹង ១០ ម៉ែត្រ ជំរៅ ២ម៉ែត្រ ហើយបាចកំបោរ ដាក់ជី អោយទឹកមានពណ៌បៃតងខ្ចី(សំបូរចំណីធម្មជាតិ)។ ក្រោយពេលឃើញទឹកមានពណ៌ល្អហើយ គាត់បានលែងមេពូជត្រីទីឡាព្យាចំនួន ៦០ ក្បាល ដែលក្នុងមួយក្បាលទំងន់ ៣ ខាំ។គាត់ផ្តល់ចំណី កន្ទក់ ក៏ដូចជាចុងអង្ករ ចក កាកសំណល់បន្លែ។ល។
ការដូសកូនត្រី
ក្រោយពេល លែងមេពូជត្រីចំនួនមួយខែមក គេអាចឃើញមានកូនត្រីហែលតាមមាត់ច្រាំង។ ពេលនោះ លោកពូបានដួសកូនត្រីទាំងនោះចេញពីស្រះ(កូនត្រីកើតបានប្រហែលបួនថ្ងៃ) ទៅផ្សាំក្នុងហាប៉ា ដោយប្រើថ្នងធ្វើពីក្រឡាសំណាញ់។ ការដួសកូនត្រីផ្សាំក្នុងហាប៉ា ធ្វើឡើងរៀងរាល់អាទិត្យ។ ជាមធ្យម ហាប៉ាមានបណ្តោយ ២ ម៉ែត្រ ទទឹង ២ម៉ែត្រ និង ជំរៅមួយម៉ែត្រ ដាក់កូនត្រី ២៤០០ ក្បាល។
ការអោយចំណីត្រី
កូនត្រីដែលនៅក្នុងហាប៉ា ត្រូវបានអោយចំណីមួយថ្ងៃ២ដង(ព្រឹក ល្ងាច)។
ចំណីរបស់វាគឺ៖
សណ្តែកសៀងចំនួនបីខាំ ស្ងោរកិនលាយពងមាន់ឆ្អិន ១គ្រាប់ (យកតែពងក្រហម) ហើយច្របាច់វាអោយម៉ដ្ឋ រួចបាចចូលក្នុងហាប៉ាដែលមានផ្ទៃ ៤ម៉ែត្រការេ។ គួរជៀសវាងការដាក់ចំណីច្រើនពេក ដែលអាចនាំអោយទឹកស្អុយ។
ចំណីរបស់វាគឺ៖
សណ្តែកសៀងចំនួនបីខាំ ស្ងោរកិនលាយពងមាន់ឆ្អិន ១គ្រាប់ (យកតែពងក្រហម) ហើយច្របាច់វាអោយម៉ដ្ឋ រួចបាចចូលក្នុងហាប៉ាដែលមានផ្ទៃ ៤ម៉ែត្រការេ។ គួរជៀសវាងការដាក់ចំណីច្រើនពេក ដែលអាចនាំអោយទឹកស្អុយ។
ការប្រមូលផល
ក្រោយពេលផ្សាំក្នុងហាប៉ាបាន ២១ ថ្ងៃ កូនត្រីធំធាត់មានប្រវែងពី ៣ ទៅ ៤ សង់ទីម៉ែត្រ និង អាចដួសលក់បាន។ ក្នុងមួយរដូវ(ពីរខែកន្លះ) លោកពូផលិតបានកូនត្រី ២១៨០០ ក្បាល រួចលក់បានតំលៃ ៦០ រៀលក្នុងមួយក្បាល។
សូមបញ្ជាក់ថា កូនត្រីមានប្រវែងពី ៣ ទៅ ៥ សង់ទីម៉ែត្រ ទើបដាក់ចិញ្ចឹមបានល្អ។
(ដកស្រង់ចេញពី ព្រុំ សុភាព ប្លុក)
ចុចដោនឡូនឯកសារ PDF Download: file11_1.pdf
ចុចដោនឡូនឯកសារ PDF Download: file11_1.pdf
ការចិញ្ចឹម-ត្រីស្រះចាស់
១- ការរៀបចំបាតស្រះ
ក្រោយពេលចាប់ត្រីចេញពីស្រះអស់ហើយ ខណៈពេលដែលដីនៅភក់ៗ យើងត្រូវ :
យក មមោក ឬភក់ដែលមាននៅក្នុងស្រះលៃយ៉ាងណាអោយកាន់តែតិចកាន់តែល្អ កំរាស់ ១តឹកច្រើនបំផុត ។ មមោកដែលយកបាននេះត្រូវដាក់នៅតាមគល់របស់រុក្ខជាតិហូបផ្លែ មានដូចជា ស្វាយ ខ្នុរ … ។
២- បាចកំបោរពេញលើផ្ទៃស្រះ
១ ម៉ែត្រការ៉េ ១ក្តាប់ដៃ ដើម្បីសំលាប់ពពួកត្រីកាចពិសេស អន្ទង់ ពស់ ក្តាម និងសត្វផ្សេងៗដែលស៊ីកូនត្រីជាអាហារ ។ បន្ទាប់មកទុកចោលរយៈពេល ១០ ដល់ ១៥ថ្ងៃ ទើបយើង អនុវត្តតាមវិធីរៀបចំបាតស្រះ ដូចខាងក្រោមនេះ ៖
- បាចជីស្ងួត អង្កាមរស់ ១៥០ ទៅ ២០០គីឡូក្រាម សំរាប់ក្រឡាផ្ទៃទំហំ ១៦០០ម៉ែត្រការ៉េ ។
- ប្រើ EX-M សំចៃបាញ់លើផ្ទៃស្រះត្រី ដោយបរិមាណ EX-M សំចៃ ១០លីត្រ មានន័យថា EX-M សំចៃ ១លីត្រត្រូវប្រើលើផ្ទៃស្រះ ១៦០ម៉ែត្រការ៉េ អោយសព្វ ។
- បន្ទាប់ មកទុកហាលថ្ងៃ ចោលរយៈពេល ៧-១០ថ្ងៃ ដើម្បីអោយអតិសុខុមប្រាណល្អសំរាប់អតិសុខុមប្រាណអាក្រក់អោយអស់ពីផ្ទៃ បាតស្រះ ។
- បង្ហូរទឹកចូលស្រះត្រី
– យើងបង្ហូរទឹកបណ្តើរបន្តក់ EX-M សំចៃ ចំនួន ១០លីត្រ បណ្តើរ និងបាចជីស្ងួត អង្កាមរស់ ដូចបរិមាណខាងលើម្តងទៀត (សំលាប់អតិសុខុមប្រាណអាក្រក់ដែលមកតាមរយៈទឹក)។
– យើងទុកហាលថ្ងៃចោលរយៈពេល ៧ថ្ងៃទៀត នោះវាមានកើតប្លង់តុង ទើបយកកូនត្រីមកចិញ្ចឹមក្នុងស្រះនេះបាន។
៣- វិធីប្រើ អ៊ី អ៊ិក្ស អិម សំចៃក្នុងពេលចិញ្ចឹម
- ត្រីមានអាយុពី ១៥ថ្ងៃ ត្រូវបាចសាចលើផ្ទៃស្រះបន្ថែម EX-M សំចៃ ១០០លីត្រ ក្នុងស្រះទឹក ១៦០០ម៉ែត្រការ៉េ ១លីត្រស្មើនឹងទំហំផ្ទៃក្រឡា ១៦ម៉ែត្រការ៉េ ។ ចំពោះស្រះមានជំរៅ ១.៥ទៅ ២.៥ម៉ែត្រ គេនៅតែយកខ្នាតនេះមកប្រើ តែបើជ្រៅជាងនេះត្រូវបន្ថែមច្រើនបន្តិច ។
- ត្រីមានអាយុចាប់ពី ៣០ថ្ងៃទៅ ត្រូវបាចសាចលើផ្ទៃស្រះ បន្ថែម EX-M សំចៃ ១០០លីត្រ ក្នុងស្រះទឹក ១៦០០ម៉ែត្រការ៉េ បើសិនជាត្រីកាន់តែធំយើងបន្ថែមកាន់តែច្រើន ។
- ត្រីមានអាយុពី ៤៥ថ្ងៃ ត្រូវបាចសាចលើផ្ទៃស្រះបន្ថែម EX-M សំចៃ៥០លីត្រ ក្នុងស្រះទឹក ១៦០០ម៉ែត្រការ៉េ ។
- ត្រីមានអាយុចាប់ពី ៦០ថ្ងៃទៅ ត្រូវបាចសាចលើផ្ទៃស្រះបន្ថែម EX-M សំចៃ ៥០លីត្រ ក្នុងស្រះទឹក ១៦០០ម៉ែត្រការ៉េ ។ (ហាមយក អ៊ី អ៊ិក្ស អិម សំចៃបាចសាចលើផ្ទៃស្រះតែ ១កន្លែង)
- ត្រីមានអាយុលើសពីនេះ យើងត្រូវពិនិត្យទឹក (PH=7) តាមសភាពជាក់ស្តែងបើត្រីហើប ឬងើបមកយកដង្ហើមដោយធ្វើមាត់ម្ហបៗហែលហាក់រឹងត្រង់ខ្លួន ពេលខ្លះហែលជាហ្វូង សំដៅទៅខាងៗស្រះនោះបញ្ជាក់ថាត្រីលោកអ្នកកំពុងតែមានបញ្ហាហើយ ប្រញាប់ប្រើ អ៊ី អ៊ិក្ស អិម សំចៃភ្លាម ។ យើងត្រូវបាចសាចលើផ្ទៃស្រះ ៥០លីត្រថែម ។ ពេលបាចសាចលើផ្ទៃស្រះ ត្រូវជ្រើសរើសនៅពេលព្រលប់ (5:30h – 6h) ជាពេលល្អបំផុត ចំពោះពេលរដូវមានថ្ងៃ ។ តែបើសិនជារដូវពុំសូវមានពន្លឺរស្មី សូមប្រើនៅពេលណាដែលមានពន្លឺពីព្រោះ អ៊ី អ៊ិក្ស អិម ត្រូវការធ្វើរស្មីសំយោគ ។ ចំពោះអ្នកចិញ្ចឹមត្រី គួរតែតាមដានពីការប្រែប្រួលនៃធាតុអាកាសតាមរយៈឧត្តុនិយមដែលបាន ផ្សព្វផ្សាយតាមទូរទស្សន៍ ។ បើសិនជាយើងបានដឹងមុនពីការប្រែប្រួលនៃ ធាតុអាកាស យើងត្រូវបាចសាចត្រៀមទុកជាមុន ដើម្បីទប់ស្កាត់កំណើនអាស៊ីត បាស និងឧស្ម័នកាបូនិចនៅក្នុងទឹក ។
- ប្រសិនបើយើង ពិនិត្យឃើញថាមានសត្វល្អិត ដូចជាចៃតោងលើខ្លួនត្រី … យើងត្រូវប្រើបណ្តេញសត្វពណ៌ខៀវយក ១-២លីត្រ បាចសាចលើក្រឡាផ្ទៃ ១៦០០ម៉ែត្រការ៉េ ដើម្បីសំលាប់សត្វល្អិត ។
៤- ការផ្តល់ចំណីត្រី
ត្រីតូចៗដែលទើបតែដាក់ចូលក្នុងស្រះត្រូវ :
- កូរពងមាន់ អោយត្រីស៊ីរយៈពេល៣ថ្ងៃ លាយជាមួយមេអាហារសត្វ១ក្តាប់ ដើម្បីធ្វើជាអាហារបំប៉នចំពោះកូនត្រី ។
- យកម្សៅទឹកដោះគោកូនក្មេងអោយត្រីស៊ីរយៈពេល ៣ថ្ងៃ ។ ក្រៅពីនេះយើងអនុវត្តតាមការផ្តល់ចំណីអាហារធម្មតា ។
- ពេល ត្រីធំ ឬត្រីចេះស៊ីអាហារ ដូចជាកូនត្រីនុយ យើងត្រូវកិនត្រីនុយនោះអោយម៉ត់ ហើយលាយមេ អ៊ី អ៊ិក្ស អិម សំចៃ១លីត្រ ជាមួយចំណី ១០០គីឡូក្រាម អោយស៊ីដើម្បីបំបាត់កំអែអាស៊ីតចេញពីមាត់ត្រី ជាហេតុធ្វើអោយត្រីស្លាប់ពេលផ្តល់អាហារម្តងៗ ។
៥- ផលប្រយោជន៍
- ទឹកក្នុងស្រះថ្លាល្អ ត្រីមិនឈឺ ការលូតលាស់លឿន ត្រីមិនមានរោគចង្រៃ ។
- មិនងាយជួបប្រទះភាពអវិជ្ជមានក្នុងពេលចិញ្ចឹម ។
- សាច់ត្រីឆ្ងាញ់ពិសារ ជាលក្ខណៈត្រីធម្មជាតិសុទ្ធសាធ សាច់ត្រីគ្មានរោគ ។
៦- ករណីពុំបានប្រើពីដើមទី ហើយទឹកស្អុយ ឬរមាស់ត្រីស្លាប់ច្រើនត្រូវ
- យក EX-M សំចៃ ១០០លីត្រ សំរាប់ទំហំស្រះ ១៦០០ម៉ែត្រការ៉េ បាចសាចលើផ្ទៃស្រះ និងបាញ់សាចចូលក្នុងទឹកចំពោះស្រះមានជំរៅ ១.៥-២.៥ម៉ែត្រ ពិសេសគឺកន្លែងដែលផ្តល់
ចំណីអោយស៊ីរៀងរាល់ថ្ងៃ ។ បើជ្រៅជាងនេះគួរបន្ថែមច្រើនជាងនេះបន្តិច មើលទៅតាមសភាពជាក់ស្តែង ។ ការបាចសាចនេះ ត្រូវធ្វើនៅពេលព្រលប់ (5:30h – 6h) សំរាប់ថ្ងៃដែលមានរស្មី ជាការល្អ ។ ប្រសិនបើរដូវដែលមានភ្លៀងច្រើន ឬផ្ទៃមេឃអាប់អួរគ្មានពន្លឺយើងត្រូវរង់ចាំនៅពេលមានពន្លឺសមល្មមទើប ប្រើទៅមានប្រសិទ្ធិភាពខ្ពស់ ។ - យក EX-M សំចៃ ១លីត្រ លាយជាមួយចំណីត្រី ១០០គីឡូក្រាម ដើម្បីជួយរំលាយ និងព្យាបាលប្រព័ន្ធរំលាយអាហារ នោះត្រីបាត់ហើមពោះ រាគរូស និងផ្សិតក្រហម …៘
- ក្រោយពេលប្រើហើយ ទឹកបាត់ស្អុយ រៀងរាល់ ១៥ថ្ងៃម្តង យើងត្រូវចាក់ EX-M សំចៃពី ១០ ទៅ ១៥ភាគរយ នៃបរិមាណបាចសាចបំបាត់ក្លិនស្អុយដំបូង ។ បើបាចសាចដំបូង ១០០លីត្រ EX-M សំចៃត្រូវរៀងរាល់ ១៥ថ្ងៃ ក្រោយមកយើងត្រូវចាក់បន្ថែម ១៥លីត្រទៀត ។
- ប្រសិន បើទឹកនោះមានបាក់តេរីអាក្រក់ច្រើនពេក ស្អុយខ្លាំង ខួរអណ្តែង ល្បាយដីប្រហែល ៣០ភាគរយ ត្រូវបូមទឹកចេញ-ចូលក្នុងស្រះ អោយបាន ២០ភាគរយ បន្ទាប់មកទើបប្រើ អ៊ី អ៊ិក្ស អិម សំចៃដោយបង្កើនបរិមាណបាចសាចលើស ១០ភាគរយ ។ បើស្រះធម្មតាទឹកស្អុយយើងប្រើ ១០០លីត្រ តែបើស្រះប្រភេទធ្ងន់ធ្ងរត្រូវប្រើ ១១០លីត្រ ទើបអាចមានប្រសិទ្ធិភាពបាន ។
- ក្នុងករណីត្រីមានចៃ តោងលើខ្លួន ឬលើស្រកី យើងត្រូវប្រើ EX-M បណ្តេញសត្វល្អិត ១លីត្រ លាយជាមួយទឹក ៥០០លីត្រ សាចជះលើផ្ទៃស្រះទំហំ ១៦០០ម៉ែត្រការ៉េ អោយអស់បរិមាណទឹក ។ តែបើបរិមាណចៃច្រើនយើងត្រូវបង្កើនថែម ១លីត្រទៀត ។ ចំណុចនេះយកល្អ គួរទុកលទ្ធភាពអោយអ្នកបច្ចេកទេសទៅពិនិត្យ ឬសាកសួរមកក្រុមហ៊ុនតែម្តង ។
- ការ ផ្តល់អាហារ : យកត្រីស្រស់កិនម៉ត់ ១គីឡូក្រាម លាយជាមួយមេអាហារសត្វ ១ក្រាម និង អ៊ី អ៊ិក្ស អិម សំចៃ ១ស្លាបព្រាកាហ្វេ អោយស៊ីជារៀងរាល់ថ្ងៃនោះត្រីមិនមានប៉ះ ជំងឺទេ ។ បើសិនជាគ្មានត្រីស្រស់ទេ យកចំណីអាហារផ្សេងៗដែលផ្សំបាន ១០០គីឡូក្រាម លាយមេអាហារសត្វ ២គីឡូក្រាម និង អ៊ី អ៊ិក្ស អិម សំចៃ ១លីត្រជាការស្រេច ។
៧- ការសំគាល់សភាពទឹក ដើម្បីប្រើប្រាស់
តាមការអនុវត្តន៍កន្លងមក យើងតែងតែសង្កេតឃើញសភាពទឹកក្នុងស្រះត្រីដូចខាងក្រោម:
- ទឹក ខួរអណ្តែង ចែកចេញជាពីរប្រភេទ គឺបើតាមលក្ខណៈធម្មជាតិ យើងប្រើ អ៊ី អ៊ិក្ស អិម ជួយកាត់ភាពរងថ្លាបានតែ ២០ ទៅ ៣០ភាគរយប៉ុណ្ណោះ ។ ប្រភេទមួយទៀតធ្លាប់ថ្លា ហើយតែត្រូវទឹកច្រោះបណ្តាលល្អក់ខួរអណ្តែង យើងប្រើ អ៊ី អ៊ិក្ស អិម សំចៃមួយលើកស្មើ ១០០លីត្រ សំរាប់ផ្ទៃស្រះ ១៦០០ម៉ែត្រការ៉េ ។ បើសិនជាគ្មានត្រីសូមកំណត់ ១០ថ្ងៃ បាចសាច ១ដង ធ្វើបានចំនួន ៣ដង សភាពទឹកនឹងថ្លាខៀវឡើងវិញ ។ តែបើមានចិញ្ចឹមត្រីត្រូវ ១៥ថ្ងៃ ១ដង ។
- ទឹក ខ្លះថ្លាស ជាទឹកដែលពុំមានរសជាតិទេ យើងប្រើ អ៊ី អ៊ិក្ស អិម ១០០លីត្រ ក្នុងផ្ទៃស្រះ ១៦០០ម៉ែត្រការ៉េ បាចសាចរៀងរាល់ ២០ថ្ងៃ ១ដង ដើម្បីបង្កើតប្លង់តុង (ស្លែ) អុកស៊ីសែន បន្ថយអាស៊ីត និងបាសដែលមាននៅក្នុងនោះ ។
- ទឹកថ្លា ក្រម៉ៅ ជាទឹកដែលពពួកប្លង់តុងបានស្លាប់ជាបណ្តើរៗ ត្រូវបាចសាច ១០០លីត្រ ក្នុងរយៈពេល ១០ថ្ងៃ ១ដង ។ ក្រោយមកទៀតយើងបន្ថែមតែ ១០ភាគរយប៉ុណ្ណោះ ។
- ទឹកថ្លា ក្រហម ជាទឹកដែលពពួក ប្លង់តុងបានស្លាប់អស់ហើយ ត្រូវបាចសាច ១០០លីត្រ ក្នុងរយៈពេល ១០ថ្ងៃ ១ដង ។ ក្រោយមកទៀតយើងបន្ថែមតែ ១៥ភាគរយប៉ុណ្ណោះ ។
- ទឹកថ្លា សតែរមាស់ប្រើ ១៥០លីត្រ បាចសាចលើផ្ទៃស្រះ ១៦០០ម៉ែត្រការ៉េ រយៈពេល៣ថ្ងៃវាបាត់រមាស់ ។ ក្រោយ ២៥ថ្ងៃ ទើបបន្ថែមប្រើបន្តទៀត ចំនួន ១៥លីត្រ
- លើ ផ្ទៃទឹកមានស្លែពណ៌ខៀវ ទឹកសំបូរល្បាយដី (ទឹកខាប់) ត្រូវបាចសាច ចំនួន ១១០លីត្រ លើផ្ទៃដី ១៦០០ម៉ែត្រការ៉េ ។ ករណីមិនបាត់សូមបូមទឹកចេញចំនួន ១០ភាគរយ ហើយបន្ថែមបរិមាណទឹកដូចដើមដដែល ។
- ដើម្បី ជំនួយដល់ការបង្កើតប្លង់តុង (ស្លែ) ដល់ អ៊ី អ៊ិក្ស អិម ចំពោះលោកអ្នក ត្រូវយកអាចម៍មាន់ ឬលាមកសត្វផ្សេងទៀត ជះសាចបន្ថែម ។ យើងអាចយកពាងធំដាក់ក្បែរស្រះ ក្រោមម្លប់ យកលាមកសត្វគ្រប់ប្រភេទទាំងសើម និងស្ងួតចាក់បញ្ចុលក្នុងពាង ហើយលាយអ៊ី អ៊ិក្ស អិម សំចៃ ១លីត្រ និងទឹក ១០លីត្រ ចាក់បញ្ចូលពាងទើបបង្ហូរទឹកដែលបានមកដាក់ស្រះត្រី (ត្រីដែលរស់ក្នុងស្រះលូតលាស់លឿនអាស្រ័យលើកត្តាទឹក តើទឹកមានរសជាតិល្អសំរាប់អំណោយផលដល់វារស់នៅទេ?) ។
(ដកស្រង់ចេញពី ខេមបូឌាអេចបេ្រសញូស៍)
ចុចដោនឡូនឯកសារ PDF Download: file_10.pdf
ចុចដោនឡូនឯកសារ PDF Download: file_10.pdf
ការចិញ្ចឹម-បច្ចេកទេសផលិតពូជត្រីប្រាធំ
សេចក្តីផ្តើម
ត្រីមេពូជ
ត្រីប្រាធំ (Pangasianodon hypopthalmus) មានប្រភពនៅក្នុងទន្លេមេគង្គ នៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា។ វាបានធ្វើការបំលាស់ទីគ្រប់ទីកនែ្លងនៅតាមទន្លេ ស្ទឹង បឹងបូរ និងអាងស្តុកទឹកនានា ក្នុងបណ្តាប្រទេសអាស៊ី ។ ក្នុងធម្មជាតិត្រីប្រាធំ បានធ្វើការបន្តពូជនៅទន្លេមេគង្គលើចាប់ពីខេត្តក្រចេះ រហូតដល់ល្បាក់ខោនត្រង់ព្រំដែនកម្ពុជា-ឡាវ ។ ជារៀងរាល់ឆ្នាំ នៅរដូវទឹកដំឡើងក្នុងខែមិថុនា និងកក្កដា កូនត្រីប្រាម្សៅបានអណ្តែតតាមចរន្តទឹកហូរពីទន្លេមេគង្គលើ ឆ្ពោះមកទន្លេមេគង្គក្រោម និងបានចរាចរចូលទៅតាមតំបន់ព្រៃលិចទឹកនានា ដើម្បីរកចំណី និងធំធាត់នៅទីនោះ ។ បន្ទាប់មកវាបានចរាចរចូលទៅក្នុងបឹងទន្លេសាប និងចុងក្រោយឆ្ពោះទៅទន្លេមេគង្គលើ ដើម្បីធ្វើការពងកូន ។ បច្ចុប្បន្នវិស័យវារីវប្បកម្មមានសន្ទុះរីកចម្រើនជាខ្លាំងជាហេតុធ្វើ ឲ្យតម្រូវការកូនត្រីពូជមានបរិមាណច្រើន ដូចនេះមជ្ឈមណ្ឌលមានតួនាទីសំខាន់ក្នុងការស្រាវជ្រាវ និងផលិតពូជត្រីឲ្យបានឆ្លើយតបនឹងតម្រូវការខាងលើ ។ ថ្មីៗនេះ មជ្ឈមណ្ឌលទទួលបានជោគជ័យក្នុងការបង្កាត់-ភ្ញាស់ពូជត្រីប្រាធំដោយ សិប្បនិម្មិត ។
ត្រីប្រាធំ (Pangasianodon hypopthalmus) មានប្រភពនៅក្នុងទន្លេមេគង្គ នៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា។ វាបានធ្វើការបំលាស់ទីគ្រប់ទីកនែ្លងនៅតាមទន្លេ ស្ទឹង បឹងបូរ និងអាងស្តុកទឹកនានា ក្នុងបណ្តាប្រទេសអាស៊ី ។ ក្នុងធម្មជាតិត្រីប្រាធំ បានធ្វើការបន្តពូជនៅទន្លេមេគង្គលើចាប់ពីខេត្តក្រចេះ រហូតដល់ល្បាក់ខោនត្រង់ព្រំដែនកម្ពុជា-ឡាវ ។ ជារៀងរាល់ឆ្នាំ នៅរដូវទឹកដំឡើងក្នុងខែមិថុនា និងកក្កដា កូនត្រីប្រាម្សៅបានអណ្តែតតាមចរន្តទឹកហូរពីទន្លេមេគង្គលើ ឆ្ពោះមកទន្លេមេគង្គក្រោម និងបានចរាចរចូលទៅតាមតំបន់ព្រៃលិចទឹកនានា ដើម្បីរកចំណី និងធំធាត់នៅទីនោះ ។ បន្ទាប់មកវាបានចរាចរចូលទៅក្នុងបឹងទន្លេសាប និងចុងក្រោយឆ្ពោះទៅទន្លេមេគង្គលើ ដើម្បីធ្វើការពងកូន ។ បច្ចុប្បន្នវិស័យវារីវប្បកម្មមានសន្ទុះរីកចម្រើនជាខ្លាំងជាហេតុធ្វើ ឲ្យតម្រូវការកូនត្រីពូជមានបរិមាណច្រើន ដូចនេះមជ្ឈមណ្ឌលមានតួនាទីសំខាន់ក្នុងការស្រាវជ្រាវ និងផលិតពូជត្រីឲ្យបានឆ្លើយតបនឹងតម្រូវការខាងលើ ។ ថ្មីៗនេះ មជ្ឈមណ្ឌលទទួលបានជោគជ័យក្នុងការបង្កាត់-ភ្ញាស់ពូជត្រីប្រាធំដោយ សិប្បនិម្មិត ។
ស្រះបំប៉នត្រីមេពូជ
១- ការថែបំប៉នត្រីមេពូជ
ស្រះត្រីមេពូជមានជម្រៅ ១.៥ម៉ែត្រ ស្តុកក្នុងដង់ស៊ីតេចំនួន ០.៥ គ.ក្រ ក្នុងមួយម៉ែត្រការ៉េ និងត្រូវប្តូរឲ្យបាន ៣០ ភាគរយ នៃទឹកស្រះជារៀងរាល់ ២ដង ក្នុង១ខែ ។ ចំណីសម្រាប់ត្រីមេពូជមានពីរប្រភេទ ។ ប្រភេទទី១: មានប្រូតេអ៊ីន ៣៥ភាគរយ ឲ្យស៊ីចាប់ពី ខែធ្នូ ដល់ សីហា និងចំណីប្រភេទទី២ : មានប្រូតេអ៊ីន ២១ ភាគរយ ឲ្យស៊ីចាប់ពី ខែកញ្ញា ដល់ វិច្ឆិកា ។
២- ការរៀបចំស្រះផ្សាំកូនត្រី
ស្រះសម្រាប់ផ្សាំកូនត្រីគួរមាន ទំហំពី ៦០០-៥០០០ម៉ែត្រការ៉េ និងជម្រៅ ១.៥ម៉ែត្រ ។ មុនលែងកូនត្រី ត្រូវពង្រឹងស្រះបាចកំបោរក្នុងបរិមាណ ១០០ក្រាម ក្នុង១ម៉ែត្រការ៉េ ។ មុនចាក់អ័រម៉ូនត្រីមេពូជ ១ថ្ងៃ ត្រូវបញ្ចូលទឹកក្នុងស្រះ ផ្សាំកូនត្រីឲ្យបាន ៨០ភាគរយ បន្ទាប់មកដាក់ជី ដេអាប៉េ ចំនួន ១០០ក្រាម កន្ទក់ ៨ក្រាម ម្សៅត្រី ៤ក្រាម និងម្សៅសន្តែកសៀង ចំនួន ៤ក្រាម ក្នុង ១ម៉ែត្រការ៉េ ដោយព្រាចលើផ្ទៃស្រះ ។ កូនត្រីម្សៅនឹងលែងចូលស្រះបន្ទាប់ពីដាក់ជីបានរយៈពេល ២-៣ ថ្ងៃ។
៣- ការបង្កាត់ – ភ្ញាស់តីប្រាដោយសិប្បនិម្មិត
៣-១ ការជ្រើសរើសត្រីមេពូជ
ត្រីមេត្រូវមានពោះធំ ទន់ និងគ្រាប់ពងមានពណ៌សស្រអាប់ និងមានទំហំប៉ុនៗគ្នា រីឯត្រីឈ្មោលវិញគ្រាន់តែច្បូតថ្មមៗ នៅលើរន្ធបន្តពូជឃើញមានចេញស្ពែមពណ៌ស គឺយើងអាចជ្រើសរើសយកសម្រាប់ធ្វើការបង្កាត់បាន ។
៣-២ ការចាក់អ័រម៉ូន
ការចាក់អ័រម៉ូនត្រីពូជ
- ត្រីមេ :
ប្រើអ័រម៉ូន HCG ដំបូងចាក់ក្នុងបរិមាណ ៣០០ និង ៥០០ UI/គ.ក្រ ក្នុងចន្លោះរយៈពេល ២៤ ម៉ោង សម្រាប់ការចាក់លើកទី ១ និងទី ២ និងចាក់លើកទី ៣ មានរយៈពេល ១០ ម៉ោង (ក្រោយចាក់លើកទី ២) ក្នុងបរិមាណ ៣០០០ UI/គ.ក្រ ។ ក្រោយចាក់លើទី ៣ បានរយៈពេល ៧ ម៉ោងយើងពិនិត្យដំណាក់កាលច្បូតពងត្រីដោយសង្កត់ថ្មមៗនៅផ្នែកពោះ រហូតដល់រន្ធបន្តពូជ ។ បើសិនជាមិនទាន់ដល់ដំណាក់កាលច្បូតទេ ។ យើងត្រូវចាក់អ័រម៉ូនបន្ថែមលើកទី ៤ និងទី ៥ ទៀតក្នុងបរិមាណ ១៥០០ UI/ គ.ក្រ ចន្លោះពេល ៤ ម៉ោង ។
- ត្រីមេ :
- ត្រីមេ :
ប្រើអ័រម៉ូន HCG ដំបូងចាក់ក្នុងបរិមាណ ៣០០ និង ៥០០ UI/គ.ក្រ ក្នុងចន្លោះរយៈពេល ២៤ ម៉ោង សម្រាប់ការចាក់លើកទី ១ និងទី ២ និងចាក់លើកទី ៣ មានរយៈពេល ១០ ម៉ោង (ក្រោយចាក់លើកទី ២) ក្នុងបរិមាណ ៣០០០ UI/គ.ក្រ ។ ក្រោយចាក់លើទី ៣ បានរយៈពេល ៧ ម៉ោងយើងពិនិត្យដំណាក់កាលច្បូតពងត្រីដោយសង្កត់ថ្មមៗនៅផ្នែកពោះ រហូតដល់រន្ធបន្តពូជ ។ បើសិនជាមិនទាន់ដល់ដំណាក់កាលច្បូតទេ ។ យើងត្រូវចាក់អ័រម៉ូនបន្ថែមលើកទី ៤ និងទី ៥ ទៀតក្នុងបរិមាណ ១៥០០ UI/ គ.ក្រ ចន្លោះពេល ៤ ម៉ោង ។
- ត្រីឈ្មោល :
សម្រាប់ត្រីឈ្មោលចាក់តែ ១លើក ក្នុងបរិមាណ ១០០០ UI/គ.ក្រ គឺចាក់នៅពេលចាក់ត្រីលើកទី៣។ ការច្បូតយកស្ពែមពីត្រីឈ្មោល
៣-៣ ការច្បូតយកគ្រាប់ពង និងការផ្សំកំណើត
- ការច្បូតយកគ្រាប់ពង :
យើងច្បូតយកគ្រាប់ពង ដោយច្បូតនៅផ្នែកពោះរហូតដល់រន្ធបន្តពូជ ។ នៅពេលច្បូតត្រីមេរួចយើងត្រូវចាប់ត្រីឈ្មោលជាបន្ទាន់ ដោយជូតសំអាតទឹក រួចច្បូតយកស្ពែមលាយជាមួយគ្រាប់ពង ។
៣-៣ ការច្បូតយកគ្រាប់ពង និងការផ្សំកំណើត
- ការច្បូតយកគ្រាប់ពង :
យើងច្បូតយកគ្រាប់ពង ដោយច្បូតនៅផ្នែកពោះរហូតដល់រន្ធបន្តពូជ ។ នៅពេលច្បូតត្រីមេរួចយើងត្រូវចាប់ត្រីឈ្មោលជាបន្ទាន់ ដោយជូតសំអាតទឹក រួចច្បូតយកស្ពែមលាយជាមួយគ្រាប់ពង ។
- ការផ្សំកំណើត :
ការផ្សំកំណើតដោយវិធីសាស្ត្រស្ងួត ។ ពងត្រីដែលច្បូតរួចត្រូវបានដាក់ក្នុងធុងជ័រស្អាតគ្មានទឹក ។ បន្ទាប់មកច្បូតយកស្ពែមត្រីឈ្មោលដាក់រាយប៉ាយទៅលើគ្រាប់ពង (ឈ្មោល២) រួចកូរដោយស្លាបមាន់ ។ ភ្លាមៗនោះយើងចាក់ទឹកចូលបន្តិចដោយបន្តការកូររយៈពេល ១នាទី ដើម្បីឲ្យគ្រាប់ពងផ្សំកំណើតបានល្អ ។
បន្ទាប់មកត្រូវបន្ថែមទឹកទៀត ដើម្បីលាងជាតិរំអិល ឬស្ពែមដែលនៅសល់ចេញពីគ្រាប់ពង ។ បន្ទាប់ពីទទួលបានគ្រាប់ពងផ្សំកំណើតរួច យើងត្រូវបំបាត់ជាតិស្អិតរបស់គ្រាប់ពងដោយទឹកម្សៅដីឥដ្ឋ ។
៣-៤ ការភ្ញាស់ពងត្រីប្រា :
បន្ទាប់ពីបំបាត់ជាតិស្អិតរួច យើងដួសគ្រាប់ពងដាក់ភ្ញាស់ក្នុងបំពង់កែវ ដែលបំពង់កែវនីមួយៗ អាចដាក់គ្រាប់ពងចំណុះ ៥០០ក្រាម ។ គ្រាប់ពងដែលផ្សំកំណើតល្អ មានរាងមូលទំហំតូចមានពណ៌លឿងថ្លា និងមានលក្ខណៈស្អិតពេលប៉ះជាមួយទឹក។ ពងត្រីញាស់ក្នុងរយៈពេល ២០ម៉ោង បន្ទាប់ពីផ្សំកំណើតនៅសីតុណ្ហភាពពី ២៦-៣០ អង្សារសេ។ កូត្រីញាស់ទាំងស្រុងមានរយៈពេល ២៨ម៉ោង បន្ទាប់ពី -ផ្សំកំណើត :
កូនត្រីក្រោយញាស់រយៈពេល ២៤ម៉ោង ប្រភពពីMimid , M.A., et al. (2007)
កូនត្រីទើបញាស់មានដងខ្លួនប្រវែង ៤មីល្លីម៉ែត្រ ភ្នែកមិនទាន់មានរូបរាងច្បាស់លាស់ មាត់ និងរន្ធបញ្ចេញចោលមិនទាន់បើក ។ ក្រោយញាស់រយៈពេល ១៦ម៉ោង កូនត្រីចាប់ផ្តើមបើកមាត់មានរន្ធបញ្ចេញចោល និងមានធ្មេញ (រូបទី៦) ។ បន្ទាប់មកប្រដាប់រំលាយអាហារបានដំណើរការ និងមានតួនាទីសំខាន់ដូចនេះការផ្តល់ចំណីដំបូងត្រូវចាប់ផ្តើមនៅ រយៈពេល ៣០ម៉ោង ក្រោយញាស់។
៤- ការផ្សាំកូនត្រីប្រាម្សៅ :
កូនត្រីប្រាម្សៅត្រូវលែងចូលស្រះ ឲ្យបានមុនរយៈពេល ៣០ម៉ោង ក្រោយញាស់ចៀសវាងដំណាក់កាលកូនត្រីស៊ីគ្នា ។ ដង់ស៊ីតេស្តុកពី ៣០០-៥០០ ក្នុងមួយម៉ែត្រការ៉េ ។ ក្រោយលែងកូនត្រីរួចត្រូវបញ្ចូលទឹកបន្ថែម ២០ភាគរយ ។
- ការផ្តល់ចំណី :
ចំណីសម្រាប់កូនត្រីម្សៅមាន : ចៃទឹករស់ និងម្សៅទឹកដោះគោ ឲ្យស៊ីពីថ្ងៃទី ១ ដល់ ៧ ។ នៅថ្ងៃទី ៨ ត្រូវបង្វឹកកូនត្រីឲ្យស៊ីចំណីគ្រាន់តែជាប្រភេទម្សៅដោយលាយជាមួយ ចៃទឹកក្លាសេឲ្យស៊ីរហូតដល់ថ្ងៃទី ១៣ ។
ថ្ងៃទី ១៤ ផ្តល់ចំណីទំហំ ០.៤ មីល្លីម៉ែត្រជាប្រភេទចំណីអណ្តែតមានប្រូតេអ៊ីន ៤០ភាគរយ ។ នៅថ្ងៃទី ២១ កូនត្រីចូលស៊ីចំណី ១កន្លែង យើងផ្តល់ចំណីទំហំ ០.៦ ០.៨ និង ១.០ មីល្លីម៉ែត្រ រហូតក្លាយជាកូនត្រីពូជនៅថ្ងៃទី ៤០ ឬ ថ្ងៃទី ៤៥ ។
- ត្រួតពិនិត្យជំងឺ និងសត្វល្អិត :
ពេលសង្កេតឃើញមានកូនត្រីងាប់អណ្តែត នៅលើផ្ទៃទឹក និងឃើញមានស្បែកដាច់រលាត់ ឬមានពណ៌ក្រហមនៅផ្នែកខ្នង ឬនៅព្រុយកន្ទុយ យើងអាចកំណត់បានគឺបង្កដោយពពួកបាក់តេរីប្រភេទ Vibrio និង Aeromonas យើងប្រើថ្នាំប្រភេទ Oxytetracycline ក្នុងបរិមាណ ៥០ម.ក្រ/គ.ក្រ នៃទម្ងន់ត្រី លាយជាមួយចំណីដែលត្រូវផ្តល់ឲ្យកូនត្រី ។ នៅពេលជាមួយគ្នានោះ យើងអាចប្រើ Zeolite (ដូចសិលាគ្រាប់តូចៗ) ក្នុងបរិមាណ ១គ.ក្រ ក្នុងមួយម៉ែត្រការ៉េ ទៅលើផ្ទៃស្រះ ដើម្បីបង្កើនគុណភាពទឹក និងដីបាតស្រះ ។ ម្យ៉ាងទៀតត្រូវយកចិត្តទុកដាក់កំចាត់សត្វចង្រៃផ្សេងៗ ដើម្បីកូនត្រីមានអត្រាគង់វង្សខ្ពស់៕
រៀបរៀងដោយ: លោក សំ ណរិទ្ធ អនុប្រធានមជ្ឈមណ្ឌលស្រាវជ្រាវ និងអភិវឌ្ឍន៍វារីវប្បកម្ម ទឹកសាប
ចុចដោនឡូនឯកសារ PDF Download: file_5.pdf
ចុចដោនឡូនឯកសារ PDF Download: file_5.pdf
ការចិញ្ចឹម-ត្រីជាលក្ខណៈគ្រួសារ
ការរៀប ស្រះមានពីររបៀបគឺ : ជាការជីកស្រះតូចកំរាលតង់ប្លាស្ទីក និងរបៀបច្រកបាវលើកជាស្រះកំរាលតង់ប្លាស្ទីកដែលស្រះទាំងនោះមាន បណ្តោយ ២ម៉ែត្រ និង ទទឹង ៤ម៉ែត្រ ។
១- របៀបជីកស្រះជាលក្ខណៈគ្រួសារ
ជីកស្រះដែលមានបណ្តោយ ៤ម៉ែត្រ ទទឹង ២ម៉ែត្រ និងជំរៅ ១.៥ ទៅ ២ម៉ែត្រ ។ ការជីកនេះត្រូវតំរូវទៅតាមមុខកាត់របស់តង់ប្លាស្ទីកដែលមានលក់នៅ ផ្សារក្បែរអ្នក មានន័យថាទិញតង់ប្លាស្ទីកសិន ទើបជីកស្រះតំរូវជាក្រោយ ។
ជីកស្រះដែលមានបណ្តោយ ៤ម៉ែត្រ ទទឹង ២ម៉ែត្រ និងជំរៅ ១.៥ ទៅ ២ម៉ែត្រ ។ ការជីកនេះត្រូវតំរូវទៅតាមមុខកាត់របស់តង់ប្លាស្ទីកដែលមានលក់នៅ ផ្សារក្បែរអ្នក មានន័យថាទិញតង់ប្លាស្ទីកសិន ទើបជីកស្រះតំរូវជាក្រោយ ។
ក្រោយពេលជីកស្រះហើយ ត្រូវអនុវត្តន៍ដូចខាងក្រោម ៖
- វាយ ពង្រាបបាតស្រះអោយស្មើ បើមានគ្រួស ឬអំបែងត្រូវរើសយកចេញ ជៀសវាងការធ្វើអោយធ្លុះធ្លាយនៅពេលដែលយើងក្រាលតង់ប្លាស្ទីក។
- ក្រាលតង់ប្លាស្ទីកអោយបានជុំវិញបរិវេណផ្ទៃស្រះ ។
- យកដីផុស ឬដីដែលជីកមកទ្រាប់បាតស្រះអោយបានកំរាស់ ១តឹក ។
- ក្រោយពេលទ្រាប់បាតស្រះហើយ យើងត្រូវអនុវត្តន៍ទៅតាមការចិញ្ចឹមត្រីខ្នាតធំខាងលើ ។
២- របៀបច្រកដី ឬខ្សាច់ក្នុងបាវ
យើងយកបាវមកច្រកដី ឬខ្សាច់ ហើយរៀបជាលេដ្ឋាន មានជារាងចតុកោណកែង និងការរៀបយកជាបាវមិនអាចយកបាវមួយទេខ្លាចក្រែងទប់នឹងទំងន់ទឹក មិនជាប់ ។ ធ្វើយ៉ាងណាអោយមានកំពស់ទៅតាមការកំនត់ខាងលើ ។ ការទ្រាប់បាតស្រះយកដីផុស ១តឹកដូចគ្នាមកទ្រាប់បាតស្រះ ។ ចំណែកការអនុវត្តន៍ផ្សេងៗទៀត ដូចការណែនាំខាងលើ ។
យើងយកបាវមកច្រកដី ឬខ្សាច់ ហើយរៀបជាលេដ្ឋាន មានជារាងចតុកោណកែង និងការរៀបយកជាបាវមិនអាចយកបាវមួយទេខ្លាចក្រែងទប់នឹងទំងន់ទឹក មិនជាប់ ។ ធ្វើយ៉ាងណាអោយមានកំពស់ទៅតាមការកំនត់ខាងលើ ។ ការទ្រាប់បាតស្រះយកដីផុស ១តឹកដូចគ្នាមកទ្រាប់បាតស្រះ ។ ចំណែកការអនុវត្តន៍ផ្សេងៗទៀត ដូចការណែនាំខាងលើ ។
៣- គុណប្រយោជន៍ EX-M
- EX-M ជួយបំបាត់ក្លិនស្អុយក្នុងទឹក ព្យាបាលជំងឹត្រី បង្កើនអុកស៊ីសែន បង្កើតប្លង់តុង ត្រីមានទំងន់ធ្ងន់ ។
- EX-M ជួយកាត់បន្ថយថ្លៃប្រេងបូមទឹករបស់លោកអ្នក ។
- EX-M ជួយកាត់បន្ថយការងារ និងចំណេញពេលវេលា ។
* ចំណាំ : ការចិញ្ចឹមត្រីក្នុងស្រះមួយក្រោយពីទទួលផលបាន ២ដងហើយ ត្រូវប្តូរចិញ្ចឹមប្រភេទត្រីផ្សេងទើបឆាប់ធំធាត់លឿន ។
(ដកស្រង់ចេញពី ខេមបូឌាអេចបេ្រសញូស៍)
ចុចដោនឡូនឯកសារ PDF Download: file_7.pdf
ចុចដោនឡូនឯកសារ PDF Download: file_7.pdf
ការចិញ្ចឹម-ត្រី អណ្តែង
បទពិសោធន៍ចិញ្ចឹមត្រីអណ្តែងក្នុងរណ្តៅប្លាស្ទិក
ការចិញ្ចឹម ត្រីក្នុងថង់ប្លាស្ទិក ជាបទពិសោធន៍មួយដែលពេញនិយមរបស់កសិករ ។ ក្រោយពីបានអានទស្សនាវដ្តីកសិករតែងតែចាប់អារម្មណ៍ ហើយយកទៅអនុវត្តន៍តាមបានជោគជ័យគ្រប់ៗគ្នា នៅតាមគ្រប់តំបន់ ។ បច្ចេកទេសនេះមានលក្ខណៈងាយស្រួល និងលក្ខខណ្ឌសមស្របសម្រាប់កសិករដែលមានដីតូច និងចំណាយអស់តិច ។ ក្រោយពីចិញ្ចឹមបាន ៦ ខែ គាត់ចាប់លក់បាន ២០ គីឡូក្រាមម្តង ដោយត្រីមួយមានទំងន់ ៣ ខាំ និងចាប់លក់បាន ៣ ដង ។ ការចិញ្ចឹមត្រីនេះ អាចធ្វើឲ្យជីវភាពគាត់បានល្អប្រសើរ ១ កំរិត ។
ការចិញ្ចឹម ត្រីក្នុងថង់ប្លាស្ទិក ជាបទពិសោធន៍មួយដែលពេញនិយមរបស់កសិករ ។ ក្រោយពីបានអានទស្សនាវដ្តីកសិករតែងតែចាប់អារម្មណ៍ ហើយយកទៅអនុវត្តន៍តាមបានជោគជ័យគ្រប់ៗគ្នា នៅតាមគ្រប់តំបន់ ។ បច្ចេកទេសនេះមានលក្ខណៈងាយស្រួល និងលក្ខខណ្ឌសមស្របសម្រាប់កសិករដែលមានដីតូច និងចំណាយអស់តិច ។ ក្រោយពីចិញ្ចឹមបាន ៦ ខែ គាត់ចាប់លក់បាន ២០ គីឡូក្រាមម្តង ដោយត្រីមួយមានទំងន់ ៣ ខាំ និងចាប់លក់បាន ៣ ដង ។ ការចិញ្ចឹមត្រីនេះ អាចធ្វើឲ្យជីវភាពគាត់បានល្អប្រសើរ ១ កំរិត ។
លោកពូ រស់ ម៉ៅ រស់នៅភូមិពញ្ញាអង្គរ ឃុំវត្តអង្គខាងជើង ស្រុកបន្ទាយមាស ខេត្តកំពត ។ គាត់មានប្រសាសន៍ថា ការដែលគាត់ចិញ្ចឹមត្រីបាន ល្អនេះដោយសារតែគាត់អនុវត្តតាមបច្ចេកទេសដូចខាងក្រោម :
១.ការជ្រើសរើសទីតាំង
កន្លែង ចិញ្ចឹម ត្រូវជ្រើសរើសមើលក្បែរប្រភពទឹកងាយស្រួលផ្លាស់ប្តូរទឹក ដីទួលខ្ពស់មិនលិចទឹក និងជាកន្លែងវាលមិនម្លប់ពេក ហើយនៅជិតផ្ទះងាយស្រួលមើលថែរក្សា ។
២.ការរៀបចំកន្លែងចិញ្ចឹម
គាត់រៀបចំ រណ្តៅដែលមានទំហំបណ្តោយ ៤ ម៉ែត្រ ទទឹង ២,៥ ម៉ែត្រ និងជម្រៅ ០,៩ ម៉ែត្រ ។ រណ្តៅគាត់ជីកឲ្យមានជើងទេ កុំឲ្យបាក់ដី រួចក្រាលថង់ប្លាស្ទិកឲ្យសល់ប្រហែល ២ តឹក ចេញពីមាត់រណ្តៅ ដើម្បីដាក់ដីទប់ពីលើ ។ ក្រោយពេលក្រាលហើយ គាត់បានដាក់ភក់បាតត្រពាំងកំរាស់ ១ តឹក សព្វពេញបាតរណ្តៅ ក្រោយមកគាត់បានបាចកំបោរចំនួន ២ ខាំ ដើម្បីសម្លាប់មេរោគក្នុងរណ្តៅ បន្ទាប់មកទុកចោលរយៈពេល ២ ថ្ងៃ ទើបបូមទឹកចូលឲ្យពេញរណ្តៅ ។ ដើម្បីបង្កើតប្លង់តុង ( សត្វល្អិតជាចំណី ) គាត់បានដាក់ទន្រ្ទានខែត្រចំនួន ២ ដុំ (មួយដុំប្រហែល ១ គីឡូក្រាម) និងបានដាក់អាចម៍គោចំនួន ២ គីឡូក្រាម ដោយខ្ចប់នឹងស្បៃឈឹប ដើម្បីងាយស្រួលរំលាយសារធាតុ ។ រយៈពេល ១ សប្តាហ៍ ក្រោយពីទឹកមានប្លង់តុងល្អហើយ គាត់ស្រង់ទន្ទ្រានខែត្រ និងលាមកគោ ទើបអាចដាក់កូនត្រីចិញ្ចឹមបាន ។
៣. ការដឹកជញ្ជូន និងបរិមាណលែងកូនត្រី
កូនត្រី របស់គាត់ដែលដាក់ចិញ្ចឹមបានទិញមកពីស្ថានីយ៍ភ្ញាស់កូនត្រី ។ ក្រោយពេលមកដល់ផ្ទះ គាត់បានដាក់ថង់កូនត្រីក្នុងរណ្តៅដែលមានដាក់ទឹកពេញ ហើយមានប្លង់តុងរយៈពេល ១០ នាទី ដើម្បីឲ្យកូនត្រីមានភាពស៊ាំក្នុងទឹក ។ ក្រោយមកទៀត គាត់បានស្រាយមាត់ថង់ ហើយបាចទឹកបញ្ចូលបន្តិចម្តងៗឲ្យកូនត្រី ចេញតាមដំណើរកុំឲ្យកូមត្រីមានភាពភ័យរន្ធត់ ។ កូនត្រីដែលគាត់ដាក់ចិញ្ចឹមមានចំនួន ៤២០ ក្បាល ។ ក្នុងនោះត្រី អណ្តែងស្រែគាត់ដាក់ចំនួន ២០ក្បាល ប៉ុន្តែត្រូវក្រៀវដោយយកកន្ត្រៃកាត់ក្រចកចុងធ្មុងវាចោល ដើម្បីវាលូតលាស់លឿន ( កុំកាត់ជ្រៅពេក ) ។
៤.ប្រភេទចំណី និងការផ្តល់ចំណី
ចំណីដែល គាត់បានផ្តល់ឲ្យត្រីស៊ីមាន កន្ទក់ កណ្តៀរ ពោះវៀនមាន់ ទា ពស់ងាប់ ជន្លេន ។ ចំណីកូនត្រីដំបូងគឺ បាយ បបរលាយជាមួយកន្ទក់ ចំណីនេះឲ្យស៊ីរយៈពេល ១ សប្តាហ៍ ក្រោយមកគាត់បន្ថែមចំណី ផ្សេងទៀតដូចជា កណ្តៀរ ជន្លេនងាប់ និងបាយលាយជាមួយកន្ទក់ឲ្យស៊ីចំនួនពីរដងក្នុងមួយថ្ងៃ ( ចំនួនកន្ទក់ ១ គីឡូក្រាម ) ។
៥.ការគ្រប់គ្រង និងថែទាំ
ចំពោះទឹក គាត់ប្តូរ ១ ខែម្តង ដោយដងចេញ ៥ ប៉ោត និងដងដាក់វិញ ៥ ប៉ោត ហើយគាត់បានធ្វើរបាំងស្បៃការពារជុំវិញមាត់រណ្តៅ ដើម្បីការពារសត្វជ្រូក គោ មាន់ ទា និងពិសេសការពារការលោតចេញ ឬ ឡើងពីរណ្តៅ ។ នៅពេលដាក់ចំណី គាត់តែងតែគោះឈើដើម្បីហៅត្រីឲ្យស៊ីចំណី ។ ក្រៅពីគាត់ផ្តល់ចំណី គាត់តែងមើលជុំវិញរណ្តៅក្រែងមានពស់ ឬ កង្កែប ឬ កណ្តុរ កាត់របាំងរបស់គាត់ ។
៦.ការប្រមូលផល
ក្រោយពី ចិញ្ចឹមបានរយៈពេល ៦ ខែ ត្រីអណ្តែងរបស់គាត់លូតលាស់លឿនពី ២,៥ ខាំ ទៅ ៣ ខាំ ក្នុងមួយក្បាល ។ គាត់ប្រមូលផលដោយដងលក់ម្តងចំនួន ២០ គីឡូក្រាម ។ លក់បានចំនួន ៣ ដង ទើបអស់ ។ សរុបនៃការលក់ត្រី ទាំងអស់បាន ៣៦០ ០០០ រៀល ។ ក្នុងការចិញ្ចឹមត្រីនេះគាត់ចំណាយទិញកូនត្រី ៣៦ ០០០ រៀល ថង់ប្លាស្ទិក ៥០០០០ ( ថង់ប្លាស្ទិកអាចប្រើបាន ៣ ដង ) ស្បៃឈឹប ១២ ០០០ រៀល ។ សរុបគាត់ចំណាយអស់ ៩៨ ០០០ រៀល ។ ដូចនេះ គាត់ទទួលបានចំនួនសុទ្ធ ៦២៦ ០០ រៀល ដោយមិនគិតពីការបិភោគ ក្នុងគ្រួសារ ។
៧.ចំណាប់អរម្មណ៍
តាមរយៈ ការចិញ្ចឹមត្រីដែលទទួលជោគជ័យនេះ លោកពូបានមានប្រសាសន៍ថា ការចិញ្ចឹមនេះមិនចំណាយពេលច្រើន មិនលំបាកថែទាំ មិនចំណាយទន់ច្រើន មិនត្រូវការកន្លែងធំ ពិសេសចំណីងាយរកមិនចាំបាច់ទិញគេ ។ ម្យ៉ាងទៀតអាចផ្គត់ផ្គង់ធ្វើម្ហូបបរិភោគប្រចាំថ្ងៃ ហើយឆ្នាំក្រោយគាត់នឹងពង្រីកថែមមួយរណ្តៅទៀត និងជួយផ្សព្វផ្សាយដល់អ្នកភូមិឲ្យគាត់យល់ ហើយចិញ្ចឹមដូចគាត់ដែរ៕
(ដកស្រង់ចេញពី ខេមបូឌាអេចបេ្រសញូស៍)
ចុចដោនឡូនឯកសារ PDF Download: file14_2.pdf
ចុចដោនឡូនឯកសារ PDF Download: file14_2.pdf
No comments:
Post a Comment